289 / 518
}
Sec1io
IX.
Pr(Jblema
i.
Ex intelleEl:ione reél-é voluntas &c.
261
prium
aétum, difiinél:um quidem in creatis,
&
idemificacum
in
Deo ratione
f
un~m~
illiu per–
feétionis , qui carneo babear propriam rationem
effc
étus. Ancecedens probo
·1.~uia
co·
Primo.
~lía
ralis cognitio ab incrinfeco eífct '
gmtto effet
in vivence otiofa,ad nihil enim deferviret:often -
otwfa.
derer enim conveniens
&
d,ifconveniens,quod ca-
'b.~iare·
pr.eftntat
~mum1pft
'11ifvmtl
¡roprium.
men vivens neque profequi: neque fogere pof–
fer.
~id
G
appetitu innato profrqui
&
fugere
. dicarur, ad id non efi nece0aria cognitio, cum
ex
fe
ad illud 4t propenfa natura.
937·
Secundo.
~ia
in quolibet
viv~nte
co–
gnitio reprademar bonum
ut
amabile,
&
malum
m
odibile refpeltu ipfius vivenris: ergo in quo–
libet vivente deber dfe appetirus. Antecedens
ofiendo. N am reprrefencat bonum ut bonum efl:
cognofcenti,
&
malum
ut
difconveniens: ergo
ut
amabile,
&
odibile. Ancecedens
eít
claruf11,
&
Confequenria probatur. Q¿ia bonum conve–
niens reprrefenratum media cognitione efl: pro–
c:urabile ab ipfo vivente , cuí reprrefrntatur ,
&
rnalum virabile: ergo
&
amabile
&
odibile. An–
tecedens probo.
~ia
natura non deficit in ne–
_ceífariis ad rerum confervationem
:
fed ad con-
fervarionem talis vivenris neceífarium
dl:
ut
rna–
lum fugiar, ac bonum procuret, quia niG ira fiar,
peribit íl:atim,vel in íl:atum incidet fibi valde di[–
conveoientern,
a
quo educi naturalirer nequear:
ergo bonumeíl: illi procurabile,
&
vitabile ma–
lum. Ex eo aurem quod ira fit,in ilio :lppetiturn
eíTe convinc-itur, quia procurare
bo
num,
&
ma–
lum fogere, non
fit
nifi per media ,
q
m:e
cognirio
proponit
ut
convenientia ad illud ,
&
aliúd con–
fingere, merum fingere eíl:.
3.~ia
bo-
9
34.
T
errio.
~ia
bonum tam late paret ac
num
&
vert.101 ) funt enim univerfaliffimre enris affe–
;;:~~4-
él:iones : ergo ubi datur verum , darnr bonurn:
cent.
atqui verum dicitur per ordinem ad inrelleél:um,
&
bonum per ordmern ad volunratem ; ergo
&
volumas
&
imelleétus debent eífe fimul.
4.!l(yi
4
d~
~arco.
Qlia
de faéto dici poílet multa co-
p1éfo1t4
•
d
11
rr
·
gnokitiva carere appemu, quo nu
us
auermt.
cowmgeret
Coníl:at. Nam affeél:um
in
vivencibus exeo col-
Iigimus, ·quia in fua commoda ferumur,
&
in–
commoda virant: Atqui ha!c ratio non urget:er–
go dici poífunt carere appecitu. Major eíl: clara,
&
Minar probatur. Narn dici poreíl profecutio–
nem illam
&
fugam eífe ab innato appetitu,
&
nullum ibi efféétum inrercedere, ftcut non inter–
cedit, cttm ferrum circa magnerem movetur ,
&
aqua in globos
(e
aptar exiguo
fugiens corrup–
tion m. Neceífarium ergo efi ad cognitionem
confugere,
ut
ex illa probetur appetims.
Vltim0,e.-c
Tandem. D. Athanafius Tomo
2.
Libro de
definrt1one
fi
-,,oumtat/A,
Dt nitionibus,voluntarern definiens Ge ait:
V11-
D.
.A1Tw1.
lt1nt11s efi
im_clligmtis
ft1bftami.e
appmtus
ad
id,
qtt(Jd
ft1a1litcr
eamdr.m ft1bflantiam
a{ficit.
Sic ille. Ex
qu-o babemns in omni imelligente neccffario eífe
apperirnm debere,qui voluncas
Gr:
nam appeti–
tus neceffario deber poni,
ut
diéturn efi ,
&
ralis
appétirus efi refpeétu boni fuavirer alliciencis:
ergo eft voluntas.
,_
Nonpof!~
935. Ex hacautem D. Athanafii definirione
dartapfi~t1-
eriam fequitur non poíle dari appetirivum fine
t r..um
lite
•
•
•
1 ·
' 'l l d
r
1 h
cogno(cm-
cognofc~nvo:
qma 1cet 1 e
:
10
a umana
at~t
-Poproba·
rational1 volunrate loquatur, 1dem eíl de quoh-
tur,
bet alio appetitionis genere, quod eüam probo.
Primo.~ia
amor dari fine cognitione nequit r.
~í4
in vivente cognofcirivo
:
ergo neque abfolute
nfimordnri
• •
• •
111eco1n11.
appem1vum fine cognofcmvo. Ant cedens pro-
tionen~-
bo. Nam volumas in fuis operarionibus habet
'1u11.
aliquam dependentiam
a
cognitione '
qu~
(i
rollarur, Deo fic difponente, ideo erit quia Deus
ipfelupplebit in genere cauf;e dficiemis caufali-
tacern cogniríonis, Gcut
in
aliis comingir. Cum
enim aétus volumatis habeat necdTariam exi–
genciam dependentire
a
cognitione, fine qua eíle
ncquir: Si alioqui Deus nihil fpeciale pr::efiet,
non porerit elici aé us,deficience eo,a quo neceC-
fario pender. Atqui Deus fupplere nequit de–
pendentiam diél:am: ergo neque aétus voluncatis
eífe fine illa.J am confiat Major,
&
ita Mil)orem
probo. Nam volumas pender ab intelleltu ram-
quam
a
reprrelencanre objeétum · fed Deus non
repr~fentat
objeél:um in cafu, quo volunras non
pr:rvenitur cognitione,
uc
dt
manifeíl:um , quia
non ofiendit conveniemi am objeétí, nec n:prre-
fentare aut oíl:endere porefl: nifi media
e
gnitio-
ne: ergo abfolute fUpplere defeétum cognitionit
nequit.
936.
Secundo.
~ia
talis appetitus fi ne co-
2
·f<!.iia ap..
. .
,
rr.
.
b
pet1tur c{-
gninone tanrum
e1 ~et:
mnatus
:
ergo non en(
{e.t mu.aus
aíferitur alius. Anteceden probo. Narn eílet: ne-
ceífario connexus cum bono
íibi
conveni rnti :
ergo frufl:ra darc rnr aél:us circa illlud . Antece-
dens
confiat;~li a
non habe1et,
a
quo dirigere-
tur jn profecmione boni
,&
q
uod oftenderet viam
inq uirendi illud: ergo ne natura in necdfariis
deficeret, bonum ill i propoft ionatum deberet
neceffarió conjungere. Ex quo
fit
innatum eífe.
appetitum, ficur innatus efl: gravibus appetitus
, ad centrum,
&
levibus ad
fu
perna, quia
j
llis eft
debitum tale bonum , nec tendencia in illud
eíl:
aliud quam motus
&
qllies.
Tertio. Magis
pen~.
11pecirus
a
cogniti one.
3. ~tid
CO•
quam cognitio ab apperim,
t efl: planum: nam
gnofc•ti"l>ÍÍ-.
·
·
ll
·
&
J
• -
-
darifi•>e
cognno en
pn~r.'
c~u.
a appen:1c:i111s , lmde
appetitr-Po
gradus cognofcmvus pn or
íl:
appe·1t1vo
:
quocl,
ne9.'"'·
ut
credo, negabit nemo: Arqui, ut probavimus,
cognofcitivum dari Ílne appetiti vo n quit: ergo
multo mi nus appetirivum fiue cognofcirivo.
937. Ex
his ergo aperre probamm man - in
fo
Deo
,
D.eoeífe voluntatem in vera
&
propria , nec.
'u-
effe,propr~
l
' .h
.
[¡
.
fi
.
,
1
'VOu11t.1te
um
m
metap onca 1g01
<::at1onc : cum confttt
pr.t ep
de.
evidenterein illo eífe Ccientiam. Et quidem
d1~
mo11ffr11ri
rnonfüari poífe cognitionem
Íc
qu i vitalem appe-
exratwne
.
ffi
S
.
corrnofc1t1-
UtUm a rmar P. uarez loco Cltato Meraphy{ -
'V~
ere,
P.
Fafolus fupra P.,Herice in
ipfo
rirulo Ca-
P.S111m~.
picis,P. Granadus Concrov+
Tralt.
1.
Difpur. .
; .Fafoltts,
lb .
T
.n..
n·
r
s
.n
n·
r
.H Ertce,
n.
4. A
IZ
ra1..l.
2.
11p.
1.
e1..l.
i.
1él:o .. .
P.Grtmad.
qui ait effe clarifiimam demoníl:rationem, que
l
Alb1z..,
&
alii Doélores videnrur indtcare. E r
licet
P
Vazqu z in expofidone prrefati Aniculi aíft.rat
P.Vaz..t¡.
S.Doltorem noluiífe veriratem iíl:am dernon fira-
re, fed per proportioncm ad innarum app ti rum
xponere; nihilominus illi us rationem ampleéti-
tur,
&
omnes Scholaíl:ici
i
!la munrnr,
ut
ad er-
Alb
Vn·
tit Albiz fupra num.
4.
qui fed:. 3. camquam de-
dicr.
·f[e
fi dc videtur adíl:rue1 e prredirnm imelltél:u
&
de
fi
fcienria , etiam habere volunrarem.
nde rati o
D. Thomre non dL bc.t m minusefficax repuJ iari,
nequis eam incurrat notam,a qua minus benc? au-
diu nt illi , qui probatam communi Scholafüco-
rum placito doéhi nam conantur demoliri.
Y 4
~am-:
I
.