747660

Problem11tn

Theo!ogic¡:¡,

concurfom objell:ivum: omnipotentiam autem

duplici concurrere cirnlo quia & obJ étum

eft,

& eciam vinus univerfo.lis ob rationc:rn diél:am.

Sicut autem in ipfa omnipatenria

concurrac,

~oneft

non efl: opus coníl:iruere novam aliam poten-

º''"'

mrva

•

potentt.z•n

t1am,

ne porentta

lt up

potenttam; 1e

pe-

tli-vmis per-

cialem connotationem vircutis ejuídern oh fpe–

fedrlioiu us

cialem concurrendi modum, ita

in aliis per-

a mo'Vm-

•

dum obte·

ét1on1 us

nu a en1m per elhone add1ta , ex

fo-v;,

eo folum quod conGderemus eas ut dare cogno-

fáblles, quod ad Amibutum Veritatis fpeébt,

& eíl: ex tranfcendentibus unum ; deprehendi–

mus

quidquid neceffarium

efl:

ad ,prrediétam

concurrendi'funll:ionem. Juxca quod, in cafu,

c¡uo una perfeaio fine alía videretur, dicen–

dum id yuod in reíponGoneprrecedenri, omni–

potentire fcilicec concllrfum excicurum.

Rtl1ttioms

4)2.

Quod autem de relacionibus divinis

dn>m.tut

dicitur, efi quidem juxta communern íeníum

coneurra111.

Theologorum,lic:et non defint, qui eas

effolti-

vas velint, non íolum ciuatenusobjeéta motiva,

fed eciarn refpeétu cuj Díliber creaturre. Sic qui–

P.Hemel.

dam,quos fuppréífo nomine adducit P.Hernel–

mam Tomo

Taulo 14.

Di pm. 8.

Cap.

n. 10. Cujus dicendi madi quo ad priorem par–

P.S111uez:.,

cem de con curCu objeltivo rneminit

Suar<EZ

fupra

n.23. nec tamen voluir illum probabilem

affil'mare. Aliquos eriam

illum

admirtere

te::íl:a–

P.R1ba1.

tul'

Riba íupra

3)·

Mihi ccrre CJUOad ef–

ficiemiam uoiverlalem,

in relanonibus con–

fürnatur

a vis effi.étiva, non vide::rur to!era–

~ontft~

bilis, quia frqueretur dari tres omnipotentes

~':::;;,:,~·

contra ymbolum D. ALhanafii 'cum in quali–

•mf4ÚS,

bet perfona

fit

potentia refp

étu

omnium poíli-

bilium, diftinéta ab ea, qua:: eíl: in alii : pocen–

tia autem univerfali efionmipotemia. An ero

aliqualis concurfus poílic admitti, Tomo fe–

quenci dicendum n.

862.

feqq. ubi

conce–

dendus ille, non ex nec ílitate, fed ex abundan–

ti,

unde non efi

qualibet relatione tora vis ef–

feétiva,

fic neque ratio omnipotenrire.

ComHrfus

~oad

virtutem aurern objeétivam ma–

obtefln>us

jori videtur probabilitate gaudere , quia bono

P"~~~,/iter

nitirur fundamento,

foo habet illa patronos,

1twrHtt1tur,

r. .n.

h b

neque

re1pel.tU

e1us ocum

ent , qure con-

tra uni

verfalem

virtuturn dfeét1vam poífunrad–

duci. Nam r:irione ta lis virtutis no\, eíl: omni–

por ns perfona quxlibec'

cum

ftt

ad limitarum

effeél:um. Et qmdem

perftétiones ab!olmre,

cumnon fint aélivre phyfice, nihilominus virtu–

tem h:ibent objc:ll:ivam, non v1detur quomodo

negari illa relacivis poffir.Nam licet r lacio non

füex fe aéliva, neque ettam fubíífiemia; at di–

vinre, cum r.ltioris rationis

finr)

non eíl: cur de–

beant obj ll:iva virture privari. Relaciones in

humanis non coníl:icuunt perfonas, neque idto

fequitur non poíli confiituere divinas.

crea–

tis non funt aétivre ullo modo, ac in divinis

funt ad intra operativa::,

in aliis cíl:. mani–

fefia diverfitas. Pra:terea.

abfolucis eíl: idem

fundamemum objt:élivre

vin~tis

ac in relativis,

cognofcibiliras inquam pofitiva , intriníeca,

cranfcendentalis : et"go

firniliter conce–

d~da.

o1,,tll1o

454. Potefl: autem objici ex P. Suario

fu–

excogm-

pd.

Nam Parer Íntlletur omoes Períonas,

ta-

1umu11

men re ladones Filii,

Spiritus fanél:i non con-

currunt ullo modo

r~rnquam

principium cogni-

Pt1trt ttbA.

cionis, uc efi cerciílimum: ergo fimilirer comin-

mm Pcrf..

gic relpeétu creatx cognitionis.

,,,,,.,.,,,,

Ad quod refiponderi pocefl: diverfarn dle ra-

. .

at1on~

nonem : nam cum

arer per cogmttonc:m pro·

d1férmiúUJ

ducac Filium,

cum Filio Spiricum fanéh1rn,

redd1tare,

non poífunc perfonre procedentes ad cognirio-

fPondt:Hr,

nem Patris ut illius principium concurrere. At

cognitio creara fupponic perfonas,& habeAt

illa!

eminemialem ejufdem cominemiam, & ira pof-

func

in illam influere.

4) S·

citarus q uidem Pacer magno illo fuo

Sol.in

"'"'""

ingenio modum alium dicendi non prztermit-

rationun

motn>4m

ten um mventt: att emm n.

20.

pra:cer concur-

,ompctm

furn cau!re prima-: infl11ere Deum

vifionern

11texpl"''·

immediace pc:r fübíl:amiam divinam libere ap-

P, Suarc~.

plicatam per voluncatem.

~ia

perfe–

étiílimum intelligibile in aétu,

ica convenit

illi quidquid perfi:étionis effe in cali objeélopo-

cefi;

cal is eft efficiencia. Viderur ergo in íola

natura hujufmodi virrutern agnofcere,

non in

aliis perfeétionibus:

ira de voluntare ait libe-

re applicare fubfiantiam divinarn, quafi volun-

tas ipía non

fü

forrnalicer

immediace motiva

ad fui viGonem. Quomodo ergo

per~étiones

ifire cognofcemur?

ipfa quidem natura, fic-

rdativre; quia cum concineancur emincri-

ter in ipfa camquam in radice, bene poílum in

illa, & per illam cognofci. Sic de n:btivis. n.

33.

de aliis fimilis

ffe videcur ratio.

Sed vero in omnibus divinis perfeél:ionibus

mvinis

•

eadem videtur

eífe

ratio, qua; in natura;

funt

pefflwn~-

·rr

¡·

·b·l .

111•1uet1a

emm

perreél:11umurn 10tel

1g1 1

e m

altu ratto-

cowvemre

ne fuorum tpecialium concepmum ,

ira ifüs

monjlratur

debet cribui quidquid eft perfeél:ionis in eo ge- -

ner

:Ge

autem melius falvatur cognitio illarum

intuilive in feipGs. Qu_amvis non

fit

fufpican-

dum P.Suarium cognitionern taocum abfiraél:i-

Nectt1mm

vam pofu1ífc,.

aliq!Ji immerito eidern affin-

intu1trvt1m

gunt. Cum enirn cognofcirur unum ex cogni-

cogmtioné

tione alrerius intuitiva

quid exiftens forma-

;g;,,,t

liter in illo,

ídem curn eodem realicer' maxi-

uartt,,

me intuitiva cognitio eíl: ,

calem aílerit P.

Suarez.

hrec

fine

fatis circa fecundam obje–

ltionem.

4)6.

Tercio argui potefi. Nam produét:io

3.<?bieElio

peciei efi maxime naturalis : ergo

dari potefi

'Jd~~

p!Jro·

D · b ·

•

H<rJO

pe·

lmpreua

e1,a

tp10 maxtrne naturahterproce-

cieinonef-

det. Probatur Confec:iuemia , nam Amecedens

[et

úbm.

videtur manifeíl:um. Qgia in Deo cognitio non

fubordinatur voluntati eoquod operatio maxi-

me wnnaturalis

lit

fimilirer produltioaes

ad inrra: atqui virtus produéliva fpeciei ralis

eíl:, quia efl: in abíolutis

relati vis perfeétioni-

bus minime liberis : ergo erit maxime natura-

Iis.

Confirmatur in voluncare ipía. N:im ante

Ex-,olu1r–

liberarn ipGus decerrninationem fupponirur in

tar~tL"Pm.c

illa virtus objeétiva, racione cujus

cognofci-

'®

rmatui

bilis, ficuc alire perfell:iones: ergo non

potell

ab ipfa libera decermioacione talis efficientia

procedere.

Refpandeo concedendo Antecedens de fpe-

Negatur>

ciebus creatis

negando Confr:q uenriam ;

rat111

. .

r1dd1t11,

ad pro attonem 1co cognmonem ,

pro u-

•

étiones ad intra eífe ma:xime naturales, nec fub–

ordinari voluntaci, quiafunc ipfo Deus , idem

fcilicec