746345

llO

Traél

:at.De

virtute

Fidei

dimn~,

tia: metaphylicc euidentis

eodem modo

habet , vt coníl:at ex animaduerús

fu–

pr/;, numero

ergo eíl: tam determinata ad

•

• •

verurn , ficut auél:oritas diuina reuelans. Mi–

::·.~;¡¿;,m 1~or

eíl certa ; nam principlum illud ,

~od•ft,

vel non

hbet eíl , vel

~on

eíl. ,

~u~ ne~effar~um

•JI,

•que n•-

eíl: , ac efíe Dei , qma tam 11nphcatonum

c1íf.,ium efl

eíl: rem fimul elfe ,

non effe, ac eíl: im–

ipftDeus,

plicarorium Deuín 11011 e!fe:

ex eo prin-

cipij probamus _perfeél:iones diuinas:

H–

ect e!fet impoffibilis

rnnis creatura , ad–

huc tamen períeueraret finnitas laudad prin–

·cipii : imo

auél:oritas

·diuina

reuelans

folum ex fuppolicione habet

illam impof–

{ibilitatem ad falíum ' quia contingens en

Deum reuelare aliquid : ergo quantum eíl

ex parte obieéli

fonnalis cam

determi–

natus eíl: ad verum aílenfos fcitntiz meta–

phyGcc auidentis, ac eíl affeníus fidei catho·

li~.

16.

Reípondetl Pater Petrus Hurtado, alfen-

Rur1.J111

fum fideí effe cerriorem , quia haber deter–

"IP•ntltt.

minationem ad verum ex duplici

capite ,

fcilicet ex motiuo affentiendi ,

ex prin–

cipio a qua producitur ' nempe ex

!~abita

'fidei per fe info(:e, qui e(Íentialiter eíl: de–

termin:irus ad vemm : at alfenfus Ícientia:

metaphylice euidentis haber determinatio–

nem

ad verum folum ex vno principio,

nempe ex 111otiuo alfentiendi

quia tam

Íh–

telleél:us ' quaJlY Ípecies ,

quibus produ–

cimr , Íunt indifferentes ad

affenfum fal–

fom; haberc autem determínationem ad

ve–

rum ex duplici capite eíl: maior certirudo,

t¡uam habere illam ex vno tantum.

7·

Contra primo : Ergo aífenfus concl11lio-

lm¡ugn•111r.

nis metaphyfice euidentis ell: certior a!fen–

fidei , quo fine diícuríu credimus Deum

ert'e.

Probatur confequentia : quia ille af–

fenfus

conclulionis haber plurn principia

dererminamia ad verum : ergo aíleníus il–

le conclufionis eíl: certior <liél:o affen(u

fi–

dei. Minar eíl: ipfa folutio.

Probarur ma–

jar : Ille affeníus conclufionis pra:ter ob–

jeélum , habet du'\s pra:mi!fas determinan–

tes imelleél:um ad Yerum : quare iam con–

currunt tria principia ad folciendam hanc

certitudi11e111 ; fed pra:diél:us affeníus

fidei

habet folum duo principia , nempe habi–

tum ,

obieél:um : ergo ille affenfus con–

clulionis habet plura principia deterrninan–

tia ad verum , quam priEdiél:us aílcnfus fi–

dei. Maior eíl: certa ,

probatur ab Hnr•

tado

in Logica, difput111iont vndecima, felJio–

10.

nobis etiam eíl probata

in Logi–

'" ,

difp111111iont

nam prxmiífa: ita de•

terminant imelleél:um , vt poíl aílenfum

il–

larum ímpoffibile

fit

di!I'emiri conclufioni ,

imo

iuxta verioretn Íententiam neceffirant

ad alrentiendum , vt probat ipfe Hurtado

{ellione vndecima

cum pr:emi!fa:

illa:

fii•t

euidentes , necetfario dererminant ad con–

clulionem veram : ergo certior eft illa con–

cluGo : ergo noh quilibet affenfus

fideí

eíl:

certior quocmnque

aífenfu

naturali :

imo aliquis

affenfus naturalis erit certior

'multis aífenlibus fidei : quod negar Hur–

tado.

18.

Contra fecundo: Licct pe1mittamus, quOd

quoties aél:us habet determinationem ad ve–

tum ex duplici principio ,

lit

magis cer–

tus , quam ille , qui haber talem determi–

nationem ex vnico principio : at dici pol–

fet , id tune íolum eíle verum, quando prin–

cipium non habet determinationem ab alio;

atqui habicus fidei haber dererminationem

ali verum ex obieé\:o , 'qUod eíl: aliud prin–

cipium ' a qua aél:us haber determinatio–

nem ad verum : ergo aél:us fidei non eíl: ma–

gis cenos , quia habeat determinationem

ad verum ex duplici principio. Maior ví–

demr cerra ,

explicatur eodem vulgari

exemplo , quo vtimr Petrus Hurtados ad

fuam ópinionem declarandam : Horno exi–

íl:ens in loco ligátus fune, quem nullo mo–

nlmpere poteíl: ( verba funt huius Do–

él:oris

§.

4. )

tam eíl in loco , quam qui

fune fimo! ,

efficaci decreto Dei in eo

detinetur ; magis aurem ligarus eíl: hic fe–

.cu11dus , qua111 primus ,

piures habet

difficultates

loco fogie'ndi : ita aéhls pro–

tedens

duobus

principiis

certis magis

eíl: adílriél:us veritati , quan\ qui ab

vno

principio procedit.

l;linc arguo : Si totam

vim adíl:ringendi ;

detinendi in loco

fu–

nis haberer a decreto efficaci Dei , ve!

contr:i , non eílet magis alligarus ad lo–

cum

fecundus

, quam primus : ergo

duo principia ita

habeanc , vt determi–

nationcm ad vetum vnum habeat ab alio,

non erit aél:us procedens

duobus magis

dererminatus ad verum , quam aél:us pro:.

cedens íolum ab vno principio. Probatur

prima minar argumenti : E.arenlls

habitas

fidei eíl: detenninatus ad verum , quate–

nus tendit in auél:oritatem diuinam

reue–

lantem ,

qua:

eífentialiter eíl: detenhiua–

ta ad verum ; nam

per poílibile , aut

impoílibi!e auél:oritas diuina non elfet de–

rerminata ad verum , habitus

fidei

11011

effet determinatus ad verum ; vel

fi habi–

rus

fidei

poffet vcríari circa ret1elationem

diuinam ) non realem , fed apparenrem ,

non effet determinatus ad verum.

Idque

poífumus declarare alío exemplo : Si per

poffibile , vel impoffibile daretar

fu\)ll:an4

tia fupernaruralis , cuius poffibilitatc;m non

diffitetur Hurtadus ,

poffer credere re–

uelationem apparentert1

etiam(i

princt–

pium Cupematurale non effet determina–

tum ad verum : ergo ideo habitus fidei

eíl: detenrtinarus ad verum

quia ver–

fatur circa auél:oricatem diuinam reaelan–

tem : ergo non addit maiorem detcrmi–

nationem ad verum , quam ipfum obic–

él:um

confequenterque aél:us non eifet

certior.

Alij reípondent , magis necelfariam ef–

rarionem form:Uem lidei , quam ratio–

nem formalem ícientia: , quia

licet aliqua:

cmitates finr 11ece!faria: ; atramen vna po–

teíl: elfe magis ne.ceífaria , quam altera :

nam licct crearura: poffibiles fiar

ncce/fa–

ria: ; attamen Deus eíl: magis necelfarius ;

cerritudo autem obiefri fumirur ex neceffi–

tate ,

immobilitate illius : ergo quo ma–

gis necclfarium ell

obie~um,

certius erit

obieltlu~.

Contra