747660

249 / 518

Setlio Pll. 'Problema 3. ~n 7Jeus in caufis contingentia &c. 221
min:md:im caufom pro effeétu phyGco, con[enlu
fcilicer, pro quo eíl: excitatio ; ergo deber effe
phyfica , ficut efi phyGcus ffeél:us : & patet iri
aliis determinarivis , m in cognitione refpeél:u
voluntaris, & in f°peciebus relpeétu incelle8:us.
0!2od G dicas non effe determinat,ivum aétus in
effe phyGco , led in efre morali, quarenus fci–
licet aliquid liberum & morale dl:. Contra.
Q;Jia phyficum illnd proprie caufarur: ergo de–
bet procedere acaufa determinara in aétu pri–
mo ; quod eíl: fundan enrnm fenrenria: contra–
rire : ergo decerminatio eíl: phyGca , etiam íi
moralitacem fumma, & evidenter:
Efft·ltus haber utrumque; ergo & caufa ut de–
terminara ad illum.
770. Et ira videtur poíl: bree fcripta tenere
P.Lur,o p _ , . .
erimrlem • Lugo tupra cap. 4. & 5. propomtemm, ex-
mudum d1- plicat, ac defendit modum illum, pro quo ad–
cmde am- duci t ~i.liquos ex citatis a nobis ) & coaél:iffi-
fipiexu: cum me p. Suarium fundanrcque illum in virtuali
nz:i~aTI >
Joa11na. diltinél:ione , & humana: libertati accommo-
dans , quod in divina graves Theologi rcco-
gnofcul'lt, uc fine additione reali aél:us liberi,
& fciencia etiam futLuorum explicenmr. De.quo
.Minrme Problem. 1. Unde apparet quam parum ille lit
'1erofim1lú verofimilis, & quam ardua aífumatur fine ul–
oftend1tur. la necefficate provincia ; neceffitatem enim nul-
bm intercedere jam eíl: anobis demoníl:ratum.
Prrere:rquam quod in D eo , cum habeat aél:us
necdfarios ad objeél:a poffibilia , & eriam fu–
tura fob disjunltione rerminaros , id non eíl:
mirum ; vel G mirum, eíl: valde profcél:o vero–
fimil , ut eifdem poffit ob emioentialem & vir–
rnalem exrenfionem ad futura terminari. At vo–
It111ras creara ex fe ranrum eíl: poteríria , unde
ad xercirium indifferentire a1iquid forrmlirer
neceffarium eíl: , c1uod ab ipfo diíl:inguatur.
~od íi vircual ita conlliruarur in hoc ur ha–
bere deoomrn:nionem intriníecam poffit fine
addicione, non minus quam fi ilbm haberer;
id Cumme difficile eíl: : nam perinde eíl: ac dice–
re, aliter fe habere realirer, fed fine reali ad–
ditionc ; nam denominatio aliquid reale eíl:;
& in noíl:ro ca fu vera propenfio, applicario, &
decerminatio in all:u primo : ac per conftquens
involvitur wntradiél:io, fé:ilicec aliquid addi, &
nihil addi.
Ztfi11ee.'(. 77r. Eíl: infuper res fine exemplo. Nam
emplo. quod de relatione adducirur ex Norninalibus
& Parre Suario , prrererquam quod eamdern
difficultatem patirm, non eH fimiJe : nam ibi
~oc( de r: r
,e/mzone eíl: re lacio rraníCcndentalis, al'lt quaL1 tran1cen-
von- con· d nralis , qure pofiro termino dici poteO: am~
g:ruit, pliari : cttm carneo in noíl:ro cafu vo!unr'as nul-
lum ex (e habeat aél:um , qui poffit excendi.
~od eriam dicirur de nwdis idenri'icaris fe–
~;!'~e cundum opinionem aliquorum ' ~b iis ipfis, a
modu. quibus adducirnr , reprobarur. Prreterquam
quod in exemplis modorurn fupponirur for-
ma, ve! qua(i forma , abfolmam denomina–
tionem tribuens , ut exillemire , extenfionis
&c. ~od hic non habere locurn oíl:endi–
mus.
:E/fe ttrflt
forma/em
probat11r.
772. Tandem. Sumo applicationem illam,
& probo e{fe aétum formalem amoris , vel fi–
milern. ~~a & íl: Iiberum xer itium, & fuffi-
ciens ad denominaüonem, qua: non requ1nt
difünétionem aél:ualem ' cum fofficiat vinua–
lis ; ergo nihil illi deficit quo mi¡ius fic aélus
formalis. ~a: infiantia aquocumque rncdio–
cri ingenio potefi validius roborari. Et hoc ha–
ber ( ut concludam) modus ifie dicendi ina–
ma::num & inamabile' ut cum validas contra
fe Cufiim:re cogamr iníl:amias, nullam pro fe ali–
cujus mornemi fortiatur. Longum ergo illi vale
fadamus.
§. VI.
Objeéliones quJedam , ,/;/ earum
jotutiones.
773. p Rimo objicies contra Primam Affer- 1.-0b;emo
cionem. D eus non folurn facit nobif- tx eo '1"º"
cum aél:us !iberos , fod etiam facit aliquid in Jledurfttle-
d . .11
qu·. a.1at
?r. me ad I os , quod nos non facimus: ergo refpec1u
m 1110 antecedenti pottíl: aétus líber cognolci. a[ltss pri–
Anrecedens eíl: cerrnm ex Scriptura. Ezechiel. rm.
36. verl~ 27. Faciam tJt in pr~reptu más ttmbttle-
Fz:..ednel
tú. Ergo facic Deus ut faciamus, quod nos 3 6,-v,?. 7 ,
non facere manifdtum dl:. Confequenria au-
tern probarur. N am Deus ita facic uc facia-
?1us , ttt Cciar certi!Iime nos eíle faél:uros, unde
1llud tamquarn rem cerri!Iimam promirtit loco
cirato. E,rgo cum talis pra!rnocio e rti11imam
habeat cum tffeélu connexionern , in illa po-
terit Deus aélus !iberos cognofcere.
R lpondeo dato Amecedenri negando Con- Rtfp1nfio
fequentiam. Circa quod obfc rvandum aliquos exnila, ex
ex Thomifiis hoc argumenro mi ad proban- quaconflat
d D d' ll' él: . . quomodo
um eum wm a & prrev.1a aébone con- Dett• fa-
currere ad aél:us nofiros, & er1am ad aél:us na- c1t1t 11tf4·
curales : cli.m ramen illud nihil urgeac ad pro- cit:m1>1,
pofüum. Nam ut Deus dicatur facae ut facia-
n:us , fufficit facere aliquid amecedemer in no-
b1s, q P.d nos non fociamus libere; quo pa-
Cto gr Jia excicans dicirur cífe in nobis fine
nob1s , libere fcilicet operantibus, non aurem
mere pJ<rive concurrentibus. Caufas eriam fe-
cundas ~licat ad operandum , fuos ad fines
illas dir.. 1do : cúmque poíl:d ad cunél:os ea-
rum com -rat effeélus , & ad ipfas eciam a–
él:iones, nihil ulcerius requiritur ut faciar nos
facere, & ut id cum omni dici poffit proprie-
rate. N une ad argument um. Et ad probatio- Ad 01,¡e.
nem Confequenria-: concedo Deum certo fcire flzoms for–
quid faQ:uri fimus , non in fua pr:rmorione mam,
propter influxum dererminarnm phyGce ~, fed
propter cognirionem imrnediare cermiQatam
ad ipfos dfeél:us ; & proprer congruirarem
auxilii fundatam in fciemia condicionara : co-
gnofcit enim D us quid Gt faél:ura voluntas
fi hoc auxilio in occaGone iíl:a aut illa prre-
veniarnr : unde c1\m illud de falto confert,
evidenter cognoCcic quid fic abfolute fotu·
rum.
774. Secundo objicies, & efi contra fecun- i,'
darn Aífercionem.Cognicio,qua Deus cognofrit c¡uol
liberum arbitrium formal iffim~ confideraca eíl: i 1- 'º~?:'
lius compreheníio;ergo ex vi illius debet cognofci {,;'~r;,.
T ~ non