7.l
74
7)
De T
ncarnarione
V erbi D'iuini
mana: : ergo dfet vnita nacura: hmnana: : ergo
&
incarnata íalrcmeo modo , quo
a
P:unbus
dicirnr naruradiuina incarnaca, quod abfur–
dum dl.
P1 a:rcrea,quia licct proptcr aliam vnioneth,
c¡uam Durandus contra <Jrnnes Paires
,
&
Concilia docer, Gc ctiam fpecial11cr perfona
filij incarnata; non tamcn porca cooíequcn–
ter negari quod pcrfona Pams cffcr incarna–
ta,licec non fpecialitcr, propter
~aiioncs
di–
él:as;h:crctici e11i1n,qui auG li1m alhrmarc Per–
fonam parris fui!fc incarnaram, nón affi rma–
bam fpccialircr fuiffe incarnacam,fcd in quan–
rnm Dcus,& rationc natura: d1uin:c, in qua
fingebant fallam fuiílc incarnationcm, & ni–
hilominus damnati funr ab Eccle!ia:ergo
(j.
militer damnaoda dl íentemia Dunnd1 ,
ex
qua emergir idtm abfi1rdum.
Eodcm modo impugnantur ca:terre fcmcn–
tia: , quia omnes f.1tcnrur vn1oncm falhm
fuiffe in aliquo abfolu10 , liccc Íccundario:
nam Parer & Spirirus Í•néh1s ncque primario,
neque fccundario homincs fallí fum , ncc in–
carnad,vt efl ccrcum:racio autcm efl iam cx–
pcnfa, c.¡uia fcilicct quidquid conucnic Deo
rationc alicuius pra:d1ca11 communis
&
cílen–
tialis,conuenit omnibus pcrfonis.
R tfpondcr Scotus non omnc,quod conue–
nir alicui pcrfonre racione alicuius pr:rdicati
abfoluci,conuenirc 01r.11ibus perfon1s , quia
pcrfonalitas potefl effe condicio ncce!fJria,vt
narura: in illa perfona conutniac tale prxdi–
cacum:nam generare conucnir Patri ratione
narurx diuina:, qua: efl adxquarum pri11ci–
pium quo, Íecundum S.Thomam,
&
quia rc–
quirit vr conditio11cm pacernitatml,non con·
uenic aliis perfonis genernre,licet illis conue–
niat natura diuina,
&
porentia generaciua:iia
eciam liccc filio conucniac
inca1nari
raiio–
ne pra:dicaci communis ,
&
abfolmi,uon íc–
quit<lí quod com1cniar Patri , & Spirimi
íanl\:o,quia requi1it filiationem vr condirio–
nem.
Sed ha:c refponfio impugnatur ratione iam
propolica,quia omnis allus,qui conuenir
D~o
racione naiura: diuina:, non rcquirit vt con–
ditionem aliquam perfonalitaiem, niG ralis
allus Út oppolicus alteri perfonalirati,& ideo
pro priori originis pro quo pra:cedit pcrfo–
na,cui fpccial11er conuenir ralis aél:us :
fed
vnio hypolbcica non e!l :illus oppofitus
pacernirati,& fpiraiioni paffiua:,
&
non con–
uenit filio pro aliquo priori,pro quo pra:ce–
dic alias pcrfonas : ergo non potcfl requircre
vr condiiionem filracionem. Et vr argumcnti
vis dignofcarnr noto Auctores huius femen–
cia: doccce quod vnio immediate folla lir in
aliquo pr:rdicaro abfoluto, quia
(j
fotcrcntur
<JUOd folum medinte elfet ÍJlla in illo, nulla
elfc t incer nos
&
illos dilfenGo,quia tune cota
ratio formal is cerminandi immediate naturam
humanam c!fcc perfonalitas ; quod quidcm
intendimus, quo poÍlto procedir argumen–
tum
a
nobis dformarum. Maior pacet , vt
probauimus conrra D urandum: nam ideo ad
gen~racionem
efl condirio nece!fatia pa–
rerrmas.,
& .
conuenit pairi foli
, quia ge·
generauo
~lb
un en aél:ns oppoÍltus filiationi
>
&
conucn1r.patri. pro priori originis , pro
que pra:cedn
filtum: Ílc difcurrunc qui de-
fendunt fo la n naturam diuinam clfe princi–
pium quo;
~lías
etiam aliqu1s poílcr dicere
c¡uod fp1rarc loli conuenit filio,
"el
to\i
patri
&
quod licct conueniat ratione narnrre díolna:,
nih1lomi11us re quirie vt condi1ioné p•oprieta.
tcm aliquam rclatiuam,nempc pams,auc filii:
Contra quem non ft alicer arauendum , nrli
quia Ípirarc conue11i t pa1ri
rar~onr
nalur:e di–
u111:r,
&
non cft aétus oppoÍlrus filiationi,
&
confequcnrtr non
conuenit patri pro illo
priori , pro quo Pacer prrecedic filinm. Ex
quo ícquirnr repugnare quod Pater communi–
cet nacuram Spirirni fanllo, quin illam com–
municct filio ,
&
quod paternitas
(i
t conditio
necelfaria ad illam communicationem :
&
ídem efl de communicacionc effeél:iua, qua:
fir in incarnationc, nam quia aél:us ille con–
uenit Deo ratione alicuius 2bfoluti , nempe
ratione omnipotenti:r ,
&
quia non eft allus
oppolitus altcui pcrfonalitati,
&
non conuc–
nit filio pro aFquo priori, pro quo pra:cedic
aliquam perfonam,
fi
d pro ligno pro quo
funr omntno Gmul
>
colligunt omnes Doél:o–
rei; non conue1me foli filio , ícd conuenire
omnibus perfonis , quod
etiam definiunt
Concilia: nam etiam aliquis polfct dicerc
quod illcaélus rcquirerct ve conditionem pcr–
íonalicarem filij vt terrninamem cam
'Ynio–
nem : contra qucm non alio modo , nili
propofito e!fec argucndum. Ex quo colli–
gunr Dollores ccniffi1mum axioma , quod
fcilicct quoties altqua perrona
communicac
narnram d1uinam ad inrra, ve!
ad LXtra pro
ligno pro quo ali:r perfona: limc confürnta:,
omnes dcbtnt illam communicare , \•t
coníl~c
ex mplis appofius : acqui per incarna1iomm
&
vnionem hypoflaticam communicat filius
narnram diuinam humanirati pro Ggno pro
quo omnes pe1 fonre
funt
confücu1:r:
e~go
orones pcrÍon:e communicant illam.
Dcinde maxime difplicct in hac folutione
ca pars doél:rina: contendenris perfonali1a–
tem Verbi
elle
condirionem,
&
naturam di–
uinam
c!f~
rationem formalem rerminandi;
qux locutio rccedir
a
communi modo dicendi
Theologorum ,
&
Patrnm , ve conftat ex al–
Icgatis Pontificum definitionibus; ex quibus
ofttndo qnod tora ratio fonnalis terminan–
di non en aliquid commune , Ícd fola perfo.
nalitas, quia quando alicui perfona: conue–
nir aliquis aétus ratione natura: diuina:,
li
períonalitas efl condi1io, non potell in vera
propoGtionc negari quod talis aél:us conue–
niat pcrfonx rationc nacur:r ,
&
quod conue–
niac 'radone perfonaliraris : íed in ptopoli–
cione vera negarnr de filio quod vniatur natu–
r:r humana: rarionealicuius pra:dicari 'ommu–
nis,
&
qnod allus tem1inandi conucniat il–
li rationc alicuius pra:dicati communis ,
&
pra:dicarur vcre quod illi conuenilt ratione
proprictatis períonalitaiis: ergo cuidens
d~
quod terminare naruram humanam non con–
ucni1 filio ratione alicuius prred1ca1i commu–
nis , fcd
rnrion~
pra:dicati
pcrfonalis ,
&
quod pr:rdicatum pcrfonale non folum lit
condicio. Maior dcmqnflramr codcm excm–
plo allus generandi , quo ifü vcunrnr,
na~
ex co L¡uod aéh1s gcncrandi
cenucnir Pain
a:terno racione inrcllcllus,
&
paternitas fo–
lum fe habcc vt conditio ; 'Yl hoc demus Ad-
uetfariis,
77