Table of Contents Table of Contents
Previous Page  25 / 686 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 25 / 686 Next Page
Page Background

Difputatio l. Seélio I.

7

t¡uanrum ad primam partem:ldeo pa•t s h1r–

coctr•.11, &c. quia nulla dl: propomo habim·

dinis,conccdo anrecedens;tanmm geometrica,

nogo anreccdcns :

&

eodcm modo ddbnguo

.

.

fecundam partem tiufd m antecedent1s.

Et

ad

~~~!::r~~,;~. pro~arion

m

minori.s

dt!Hngu~ ame.cedc1~s,

&

10

'"'ººº

mag1s ddl:ant d1íl:anna

geornetr~ca

&.m rauo–

h,bitudinís. ne enris,concedo antecedcns ,

lll

r.rnonc ha-

bitudinis,ncgo anteccdenS· Expltco . folutío–

nem; duplex

íl: proporrio, vna d1c1tnr geo–

me~rica

&

in ratione encis , altera in r.rno–

nc hab1tud111is : geomerríca p1oporrío di pee

omnunodam :r.qualítarem , fccundum perfc–

él:íonem rnrom , qu:r habtnt talem perfcélío–

nem ; qua paél:o comparantur ínu1ccm dua:

partes quanntatís, du:e p.irtcs aqua:, habcnt

ennn proporri·onem geomctricam, id eíl:, func

omnino:rqllales in perfeél:íone;

&

h;cc pro·

portio 1eqmritur inrcr excrema vn1bília,quan–

do compofinun cíl: omníno hon1ogcneum.Al–

tera cítproporrio hab1rndinís pra:c1se, & ha:c

non requirit propordoncm geomt..tncam

,

quando v111biha íunr ad componcndum rcc–

tium hcth rogeneum, quod debet

tifo

om–

nino diucríum

a

pambus ' & ideo qua,nuís

extrema inter

fe

dííl:em,

(i

habcanc hanc

proportionem

h~hirudrnis

, ¡;offimr

vnit~

inccr fr:qua: habitudo vd poteíl: dÍt per mu–

tl!um ord1ncm 'quem dicunt aua: res vr vni–

anrur, quahs eít ordo repertus mrer mare–

riam & formam; inrer accidens narnrale &

fubíl:anriam;vel poteíl: effc pcr no¡1 repugnan–

tiam in vno extremo, & ordmcm fo1malem

in alio, v.g. accidrns fupernaruralc d1cic oc–

din m formalcm eílennalem ad cornponcn–

dum cum íubíl:anria n•turali , in qua

íolmn

eít non

repugtrnntia.Vr

Piures Doélores con–

tendunr.

¡

Pcrfonalitate autem Vc1bi cíl:

h abirudocminenrialis , quarenus cmincmer

continer.perfonalit3rem crearam , qua: dicit

h abirud1nem , &ocdinem formalcm ad pro–

priam narnram, & in natura humana eít non

rcpllgnanría ad illam vniancm, vr pl;ires vo–

lunr , & ideo inrcr nacuram & perfonahratem

d1uinam cíl: proponía h.1bítud1ms, licer non

íir

geomctrica. Er fi hoc argumenrum aliquid

probarer, probaret cene fubíl:annam

&

ac–

c1d ns non polfe vnin , quia magis difl:ant

accidens

&

fubíl:antia, quam dua: forma: íub–

ítamiales hominis: fcd dua: forma: íubíl:an–

tíales ho¡ninis non po!func vnirí :ergo neque

fubíl:ancía & accidens: Et magís d1ítanc 11>a–

teria prima, & anímus rauonalis, quam duo

animi rarionalcs,

&

quam duo contraria :

fcd ha:c non poffunc vniri : ergo neque illa:

quod quidem non valer • quia ltcrt magis

diíl:cnr geomercice , & in racione enri< , 1H>n

tamen in rarione habirndinis, quod íu!Ec1t ve

poflinc vníri.

Obiicis fecundo, in myíl:erio Incatnarionis

ve Catholici concedunr, ex verbo

&

natura

humana reíulrat vnum cns per {e : fed hoc

dt

impoffibile: ergo repugnar quód vc<b··m di–

uinum vniarnr natura: humana:. Probar11r mi–

nar: primo,ex duobus cntibus in aél:u, repu·

gnat fieri vnum ens per fe: Íed narnra h,1ina–

na, & Vtrbum dn1inmn íimr dL10

enria in

2él:u :

er~o

impoffibíle eíl: ex illis fieri vnum

cns per fe. Secundo

p~obacur ea~em

minor :

~oties

ex duobus e1mbus fit vnu cns per

fe,

vnmn

fe

haber vr aél:us,& alccrum vr poten–

cia : fed Verbum diuinum non potefl: haberc

racionem aélus infonnancís , nequc potemiz

reípeélu humanitatis:

erg~

ex Verbo diuino,

&

humcniratc non poteít tíert vnum ens pee

fc.

Ttrtio probarnr eadem mmor: magis di–

íl:ant Deus,

&

creatura, quam fubfl:ancia,

&

accidens: fcd ex fubíl:antia & accidenrí non

potcítlieri vnum ens per fe,crgo neque ex Ver–

bo diuino & namra humana.

Complures foluciones íolent cxhiberi huie

ddncultati, quarum refuranoni prxmitten–

dum , argumcntum non 1mcndere probare

quod vnío inrec naruram humanam,& pcrío–

nam Verbi Gt accidenralis,feu enrirnnve acci–

dens ; hoc enim tít falíum,& infra cxaminan–

dum ; fcd

íolum inrendir argumeucum pro–

bare,quod ex humanitarc,&Vtrbo diuino fiac

vnum ens per accidens : quemadmodum Phi–

lofoph1 inrendunr probare,quodíi

1n

materia

prima elfenr piures forma: íubítantiales quafl

fub ordinar:i:, reíulrarcc vnum ens per accídés,

v.g

(i

in materia etTct forma corporcitatis di–

íl:inéla

a

forma hominis,ficret

VllÚ

cnS per ac–

cidens,quía corpus illud

e!feccompl~rum;quic­

quid autcm aduenit enti completo, componic

cmnillo ens pcraccidens,& nó cns pcr fe.Hoo

eít p1a:cipu11m argumencum,quo melior philo–

fophía vtirnr contra aliquos Adueríanres, qui

reípondenr negando illud compolitú ex mate–

ria , & forma corporeitatís clfe ens comple–

nnn , puranc enim etfc ens incomplerum,quia

forma corporeitaris eíl: incomplera &

quali

gcncrica: An yero ira reél:e reípondeatur, in

phyíicis examinari. Solum advcrco omnes

. Doaores fateri,quod

li

compolirum illt1d ex

materia & forma corporeitacis clfcc ens có•

pletú,ex illo & forma rationali non poffer lieri

vnum cns per

fe.~o

pofüo vrgenr relati ar–

guentes:cx vno enrc completo,& alrero com–

pleto vel incompleto non poreíl: licri vnum

ens pei

íe

:fed Vcrbum divinum eíl: cns com•

plecum , & natura humana eíl: ens

incomple~

rnm:crgo ex Verbo díuino, & natura humana

non poteíl: lieri vnmn cns per fe.

Huic argumento refponder S. Thomas in

pra:fenti

'1"4fl.•.11rt.6Ad

>.

diíl:inguendo illud

cómune proloquium,díccndo qued illud quod

aducnit pofl: elfc complccum , accidentalirer

aduenir, nifi rraharnr in communioncm illius

elfe completi ; ficuc in reíurreélionc corpus

aduenict anima! pra:exiíl:enri , non tarnen ac–

cídentalircr, quia ad ídem eífe affi1merur, ve

fcilicer corpus habeace!Íe vitale per animam,

non eíl: amcm íic de albedíne : quia aliud eíl:

elfo albi,

&

aliud eíl: elfe hominis,cui aduenic

albedo. Verbum au1cm

Dei

ab a:rerno elfe

complecurn habuic, fecundum hypolbíim,íive

perfonarn : ex tempore autcm aduenir ci nam–

ra humana,non quaíi alfompca ad vnum

elfe,

prour cíl: natural , íicm corpus affomicur ad

elfe anima:,Íed ad vnurn effc,prov r eíl: hypo–

ll:afis, vcl perfona: :

&

ideo humana natura

non vnirur accidenralitcr Filio Dei.

Sed ha:c reíponíio patitur d1fficultatcm :

qui. quando S.Thomas air, quod corpus af–

fun1irur

~d

ídem tffe anima:, vel denotar quod

coqius ha e·1t eamdcm exiíl:cnriam , quam

anim .;

&

hor: elfc falfum oíl:endi Meraphyíi–

cus, probans ex11lenciamnon dill:ingui reali·

ler