746344

l~J

De Incarnatione

erbi Diuini

Scriptura diuina declarar promiilionem:ergo

ponenda eíl necclfario promiílio. Maior pa–

cer,non cnim aliunde nobis cuidentius con–

fiare poten de voluntatc diuina, quam ex fa–

cra Pagina, vbi Deos illam nobis manifellat.

Probatur minor apene ex illo

Ifai~

l· vbi

Parer rercrñus loquens cmn Chrillo dicir :

pof11eri1 pro ptccato animam fitam,videbit ftmm

long,11um

volunrM Domini in manu eiu1 di–

r(gttur, pro

qHod l11bora11it emirna

ei11s

t1idebit,

fauirabitur,& infra:lniquitaw eorum ipflpor–

t4bit,ideodiJPertimn ti pforimoJ,

in quibus ver–

bisDoétorcs cognofcunr promiffioncs Parris

ad filium ,

acceprarioncm huius promiffio–

nis falbm

Chriíl:o ponir S.Paulus ad He•

br.10.fumens illam ex Dauid , his verbis.

Ideo

ingredienJ mund11m dixit

hofliam

oblationem

nolnif/i, corpw aurem

llfta¡1i

mihi, holoc1111flo–

m1tta propecc11to non

fibi

pl11rnerum

wnc dixi,

e ce venio vt aciam Deu1 11ol11nratem tuam

1111-

ert prrm11m VI

eque

llf

11 volnntate

fatiJjie11tifi1mu1ptr oblationemcorporis ltfl<Chri·

fli

flmel:ergo cum vr probatum eíl,coníler ne–

cerrarium elle Vt in merito Chrifü inrerueniar

aétus diuina: voluntatis ,

ex;diuina Scrip–

rura coníler aétum illum fuilfe promiffionem

diuinam, dicendum eíl illam

effe

neceffar iam

limplicirer, vt opern Chrifü linr meritoria.

Deinde probo dncacirer hanc promiillo–

ncm contraP. Vnq. ex eo quod meritum in·

digear promiilione dinina, non r0llitur quin

lir de condigno: ergo licer meritum Chnfü

lit

de condigno, porerir indigere promiffio–

ne diuina. Probarnr anrecedciis, noílra meri–

ta apud Deum fonr de condigno, fed noflra

merirn

indigcnr promiillonc diuina : ergo

quod meritum egear promiilionc diuina non

tollir condigniramn. Maior cílcerra,

pro·

bata in

tr<fi/11111 de merito, difp.

•.cum P.Vazq.

minar ell ÍenremiaPatris Vazq. nam

1.p.dif–

¡m1.85.cfex10,

11.

40.

contcndir efficaciorem

erre noíl:rom fatisfaél:ionem ad remittendum

debirum prena: quam

lit

mcritum noílrum ad

confrquurionem glorire: quia ía1isfaétio nun

requirir promiílionem Dei, quam requiric

mcricum nofirum, n:im Hect merirum(inquic

P.Vazq.)nos fuciar dignos vira á:rerna, quia

camen non en in materia iuíliria: 'non obli–

gar·Deum, vr der illam, eriamfi digne dare

illam poffer, quarc deber acccdere promiílio

vr darc debear: hrec P. Vazq. íed fewn<lmn

illius ícntenriam merirum Chriíli non cíl in

materia iuíliria: :ergo licet digne darc poí·

!ir

Dcus Chriílo quod meruir, non tamen re·

nerur daic, nili accedae promiílio,

ideo

necerraria erir promiffio vr Deus aétualirer

confcra1 prremium meritis,

coníequenter

ve merirnm aél:ualiter cauíer prremium. Er

ratio

priori hnius efl, quia ideo' fecundum

Aduerforios, non potcíl requiri promiffio

ad meritum , quia meri1t1m, quod requiric

promiffionem , non porefl effi de condigno,&

e.x

ÍC

fufEiciens prremio : íed ha:c ratio nul.

lms dl: momenri : ergo &c.Probatur minar.

Licot caufa indigcar condirione vr operernr

fnum efícéhnn, non íequicur inde qnod ralis

cnufa non habcar [11fficientiam ad illum effc·

lium, frd.folum feqnitur quod non operabi·

~ur

aél:ual.aer linc ca rtquilito, vr pacer in

1gne , qui non opcrabnur line applicationc,

nihilomim1s applicatio non dnr íufficien.

riam igni , ícd fi1pponir in illo omnem íuffi–

cientiam neceffariam : íed merirnm cíl cauCa

pra:mij,

reducitur ad caufom

cf!iciem~m:

ergo licer indigcac promiliione vr

aétualne~

operernr, nihilominus promiffio nu!lam

1?1

conferr fuf!icientiam, ftd fupponir eam

111

merito de condigno ,

tanrum fcquitur

quod non operabirur olh1alirer pra:mium

fi–

ne promiffione : vnde íccundum hunc mo·

dum opinandi , facilc polfumus rarionem

readcrc, ob quam anima: Sanétormn Patrum

in Limbo,

nunc anima: iuflorum in pur–

gatorio,

Enoch,

Elias in paradiío non

mercanrur , licct habeanr aétus pcrfeétiffi•

mos virrurum ,

illos exerceanr libere;non

enim cíl aílianabilis alia ratio, nili quia non

accedic pro;,Hiio diuina, qua: nccelfaria cfl,

vr mcrirum al\ualiter opcrcrm pr:i:mium.

146

Secundo probarur principalircr conclulio.

Si opera Chriíli non

in.dige~e.m pro~iffione

diuina , aur non effenr mfinm valons , aut

mulrn meruiffer Chrillus qua: non obtinuif–

fer: íed vrrumque eíl falfum : ergo vt opera

~hrifü

effenr meritoria de faél:o , indige–

banr promiffione ,

acccprarione dillina.

l'robarur maior,quia

merira Chrifü non

egerenr íarisfaétione, Chriílusmcruiffer pr:i:–

mium line termino ,

coníequemer Da:·

monibus,

omnibus hominibus meruiffcc

cflicacirer folurcm : íed hrec omnia non oh·

rinuir Chriílns : ergo ve! mcrirnm Chriíli

non erar fufliciens ad omnia illa pra:mia, ac

proinde non effet infiniti valoris, ve!

effec

fnfliciens ,omnia illa mcruiffcr,

non obti–

nuiffcr ; vtrumque autcm cll: abfurdl m,

/.le

contra P.Vazq.

Reípondet P. Vazq. 1.1.difp.214.

c.9.

n.61,

quod licet merirnm Chriíli fueric infiniti va.

locis, nihilominus nihil meruir per illud Da:·

nwnibus 'non quia dcpendear

promiílio-

ne Dei, fed quia dependerab oblarionc Chri-

IH, quia vr fir aétllaliter mcrirnm, deberof-

ferri

Chriílo; cum aurem non lir oblatum

pro Dremonibus, indc eíl quod non prome-

werir illis.

Sed contra primo : ergo Anriqui Parres

i4S

non habuerunr graciam ,

alía huiuímodi

ex meritis Chrifü:pater confequentia. Ope·

ra Chrilli vr linr meritoria pro aliquo, de-

benr erre oblata

Chriílo pro illo : íed quan·

do dara fuic gratia

remiffio peccarorurn

Antiquis Parribus , non eram oblata

Chriílo pro illis: ergo non fuerummeriro-

ria pro illis. Probarur minor eadem ratione,

qua probar P.Vazq.quod non pomiteffe ac·

cepcario ex parte Chriíli, quia qnando data

fuir grariaAnriquis Parribus, non erar hu–

manitas Chriíli , qure poffer accept2re pro–

miffionem diuinam ,& ideo meritum Chriíli

non porcíl dependere, neque habere effica-

ciam ex acceprarione Chrifli: íed codem mo-

do non fuir oblatio ex parte Chrifli, quia non

minus acceprario requirir exiílcnriam buma-

niraris Chrilli, quam oblatio, vrerquc cnim

eíl aétus humaniratis: erg" opera Chrifü

non fuerunr mcriroria pro Parribus antiquis,

quod abfordum eíl, idque inrendir induccre

contra nos P.Vazq.

Contra fecundo :

ex parre mcremis re·

149

qniritur