146 / 518
n8
P
roblemntaTheologic
11.
Definitio
fingulis etiam perfeél:iooibus conveniar
G
dica–
quvmodlJ
mus eíle inrerminabilis virx perfeébm
poílef~
expltranr/a
fionem' id en, durarionem
fine
prin€ipio &
11t co1nie-
_
.
H
.
111
at in11d«-
fine
tOtam
fimul, Dei
propnam.
oc emm
9utttts
.P""'
fingulis convenir : licet enim non omnes fine
feélroiiibus.
formalirer vitales,
fünt
ramcn perft·él:iones
in-
terminabilis vi1a:, id
dl,
ordinem dicenres in–
trin{ecum ad illam. Sicut amem qua:liber per–
fe::Cio dici pocefi Deo propria,
ir~
&
ejus dura–
tio
D
i
propria efi ; cum prreferrim qurelibet
divina perf .;tio
fü
dfenrialis .Deo,& Deus
1100
folum
cmirarive ted formalirer,licet inadrequa–
te,
juxra diéh
n.17i..
&
i.76.
Q.!:1od
amem
rora
ftmul dicimr non hg11ificat comprehendere to–
tum cunmlum perfeétionum, fed in foo
g
nere
haber<: poífeilionem perfrltam t.ine termino.
PROBLEMA III.
ttA.Elus JJei tiberi quomodo
n.;rare
./Eternitáte
queant,
cum
ha-
beant contingentiam.
.AEf,
11
Dti
328.RAtionem difficulratis Timlus.indicat:
liberi
./&
' A:
ternicas enim eíl: duratio rei pror-
tttmtate
sus necdfaria:. Retpondt:o ergo
Jétu~
Dd
li-
d11rant
íl'
'
· ·
beros dicendos-
e
e ab!Olute a:rernos, qwa fe–
q1tcarl
t1J·
tumpofiti-
cundum totarn perfeétionem pofitivam, quam
.,,um.
dicunt,
fum
ipte Dcus, ur inferius oílendt:n ·
. dum.
Si
quid vero
vd
pér modum extentionis,
Sunt
~tiam
virrualis, aut difünétionis ; vel terminationis
~te''t'
quo-
•
•
n.
fi
d
""
zd 'l"ºd
add1 oportear , euam
eu
Xternum a er<::n
um:
"ªª";,.
quia quid quid vult, ab :eterno voluir, &
ad
fign ificandam hujuf modi
dur~tionem
fine
prin–
cipio & fine, non hahemus
:ihud
nomtn : unde
&
negaciones, qure Arrdbuca aliqua
:111t
con–
{tituuot, aut
nea:
!fario confeE]uunn1r, eciam
2rernre
funt.
Pro
quibus tion efi
n
cdfar\um
definitionem JErernitatis ad ungut!m applicari,
ureft
a
Boerhiotradira; fed communior alia,
juxra quam a:rernurn dicícur , quod caret clu–
rarionis principio
&
fine. Nt'que opus efi, uc
id, quod .IEttrnitate durar, omnino neceífa–
rium
fü,in
pofitriori acceptione,fo,us in priori,
juxra
daram explicationem.
loan,
14,
?',ZI.
Ffal.
109,
'>'·+o
;Eccli.z4.
'>'·5·
ln~tf'Matenon
tfl
pr.rtm!.
lum& fu–
,Hi!m.
PROBLEMA
IV.
bz
..ifi,ternitate quomodo prJCt·eritum
<l:r
fut11rum, c#m
ftt tata ftmut.
329.J
N Scriptura quidem non feme! hlljuf-
modi locuciones oc:currunr. Joan.
14.
v.21.
Q¿ti
11utem
d1ligit me, diligeiur a P.:trt
meo,
&
ego
d1lzgam eum.
Pfal.
109.
v.4.
Ex imro
11nte
/11rifm1m gent11
tt.
Eccli.
24.
v. S.
Fg6
e ore
.fi/–
ti[S1m1
pr11án1i.
Et
Ge
alibí. OEod & apud Parres
frequens.
ed
nihilominus di,endum in
.IErer~
nicare non efie pra:cericum
&
furururn,quod ex
definitione ipfiusconfiat cum dicirnr
Tota
{imut
&c.
Scriprura autem
uf~i
fe communi accom–
modar,
ficut
&
Patres: cum
etiam
di vi ni aétus
virrualtm babeam extenfio'!lem , racione cujus
refpond~at
divedis
creatis durationibus,
pe~s
ordinem ad quas poífunt fotnri
&
prZtHiri de–
no¡ninationes habere: font guidern modo} fed
quia foturis coexificm
J
dicunrur íignificatione
futurorum, quia al ias neqnit commode
coexi–
fiencia deGgnari.
Er
idem
dt
relpeétu
pra:c.eri–torum.
In
aél:ibus aucem Dei, qui
non
verfan–
tur circa objc:éta excerna,ft·d circa ipfum Dcum,
llt
funr aétus rarionales,
&
eciam dfemiales, ut
fcientia
&
amor, eo loquendi madi .if:reroitas
eorurn deGgoarnr. dum
v~lut
prxrerici propo–
numur : quia alío fimplici locutionis modo
non ira convenienter explicantur.
330. Neque id mirum' cum illis eriam vo-
~ribUI
c1bus , qure terminum feu finem figni(icant,
fi{mfirtt,.._
,.
S .
fi .
~
.
t1hu1
ttrm1-
q uandoq ue utatur cnprnra pro 1g01ncanone
nlt A!.ter-
fi.rernicatis,ut paree ex illis,
ti[qm m (intln, ufqm
nittU
dtfi–
in
f
~m/um
:
quod notant lnrei preleS. lmmO
g
11
ata.
non
folum
divini aél:us, fc.d ípla Dei exifleotia
fimiliter juxra Scripcurx doétnnam ab Eccldi
a
ut
prreterira
&
futura pra:d1cawr.
Pro
q ua efi
cekbris illa doxologi:r claufula
:
Sict11 erac in
principt(),
&
11unc,
&
femper,
&
in
f.mtla
f
.ewlo-
rum;
In
quo quidem ufos maxin'e obtervandus
eft: aec enim quia aliquando
fic
fari licet, ad
J
•
n.
.
-
d
s·
Stttn
um
ornma poten modns locunoms excen
1.
te
ur;
11
&
¡,,_
díci nequit loql rndo de homine
qui
efi in
pee
e
1
.rd_'cp·~ifl
caro
:
Deus pepercit, aut parcir dbi , t:tiamft
loc11tio1~s.
ei tandem finr dimirréda peccaca, o quod altus;
quo Dens-'parcir. fuerir reternus. Sic ci am ab-
forde dicitur
:
D us pra:defiinabít Angeles
&
homines
:
Dells de_cnnet 1ryflenum jHcarna-
t1onis: Üt'US VirgÍ)1cm
a
peccaco prrefervabit
re fiar<
et. _
D
us
erar bonu", fop ;t'ns, omnipo-
tens; nifi cum a\;quo ;:idju nélo, quo ltternitas
i
ndicernr. Sic <::nam in locucione
de futuro:
Deus
e:rit
omnipoten ,bonus,fapiens &c. Olim
rt:gnabac Deus in ca: lo, abfürda locuüo.
Et
úe
alí:e,de q-uibus
ifia fine
(uis.
PROBLEMA
V.
./Eternita1 quomodo Jlnciale
~ttribu
tum,
cum
non videatura b
1
mmu·
tabititate diflinflum.
331•[)
Eum
effi
immmabilem veriras efi ,..._ .
·
rr
&
fid
.
~
" 't:Uetr•
. . 1nconc.uua, _quam
es & rano
ta Drum
mamfdbm. De
1lb
::ign
D.
Thomas qua:fi.
9.
effe TmmH–
&
cum
dicar rarionem oppoGtam murationi,
tAbzkm.
per ordinem ad illam venir txplicanda.
Efi
er- .
go
mutario cranGtus de non effe ad
dfe, am
de
~:dmu·
effead non effe,racione
cujus
in rinlecum ali-
ww.
quid adefi aur aben (ubj télo: fubjcll:o inquam,
quod fcilic<:r..11on
le
habear ur
purus
rerminus,
perf<:é'tiffimo modo concinens id,quod ad Íplum
cerminarur.
~od
quidem proprer myfierium
Deo oflen–
lncamationis additur, in que Verbum de non
d1tur
rep~
t:ífe hominis, ad eífe hominis tranfivir, fed im-
g;nart.
muraní imrinfece, qu ia ex propriis ami
Gr
nihil,
&
qnod accepir,non ur fobjeéh1m,quod&
mo~
do eminenriilimo conrim·bat. Quia ergo Deo
mutat'o
ur
fiexplicara ,repngnat,ideo l mmura-
bilis dicírur Neque enim rráG re de nó
dfe
ad
ef-
fe pornir,cu111 neque
ab
ali
o
fieri,neque fe ipfl1m
potu~rit
pro,reare.
Nequi~
prreterea
cran!ire
de non