De Incarnatione V
erbi Diuini
foflici¡ ad íl:abili 11dum talcm
dfo~tum
de¡er–
minalionis.
33
.
Obiicis exindc foqtti quod definido phyli-
~;
..
~_c1;~1
di- ca hominis no.n poffic pra:dicari de Deo:c1go
hrino
f.1lfo eíl: Colu110. Probm1r ancecedens, ha:e
Dcus eón>< cffer faifa propoli110,Deus coníl:.1r eorpore,
corpor<,
&
&
animo: ergo <'if.finiÍio pbylica homini¡
animo¡
non poffc¡ pra:dicari de Deo. Probatur ancc-
cedens ex diétis contra Lugo ;,
n.
w.clfer cnim
folfum diccrc quod pcríonaliras Vcrbi 1ermi-
11ans narnram h(lrnanam confiare¡ corporc,
&
anima : ergo e!fer faifa ea propolicio.
H
Rcfpondecur quod con!hns corpore ,
&
animo duplÍcicer incelligicur,vel cenninaciue,
vcl formaJi¡cr;ccnninaciue
e!\,
quarenus ter–
minar id quod form ali1er coníl:ac corpore,
&
animo,vcl dici'cur cciam complcciuc con(hns
eorpore,& anirno,quarcnus complct con!lans
eorporc
&
animo:fltbliílrncia a1ucm
íl: com–
plcns nawram , camque terminaos ,
&
ideo
rcrminatine,vcl compleciuc e!l eon!lans eor–
porc,& animo, non au[cm formalitcr,qttia id
dicirnr formaliccr eonlhre eorporc,
&
animo
quod fonnaltcer & intrinli ce componicur
corpore
&
animo: Colum auccm narnra eom–
ponitur corpotle, & animo, acque ideo quo.
t ics homo fupponit pro fuppofito,
&
illud
ligmfict1t di¡cltc,erit fcníus 11lius propoli1io–
n1s , rnncum homo con!lat eorporc & animo
re1winatiue,aut complcduc, non aurcm for–
maliccr , &
lic
prrediearur de homine
&
in
ordmc ad communicationcm idiomarnm.Nos
vero
impugnauimus Eminen tiffimum Lugo
íupponendo hane propolicioncm
c(fe
veram,
horno dfenrialit er
&
formalitcr ,
&
non
fo–
lnm terminatiuc,aut compleriue e!l con!lans,
feu conipo!icum ex corpore,& animo : qu:c
propolitio,li hamo fupponeret pro fubliílen–
tia,eamque direll:e lignific3íer,c!fcr folfu, ve '
probamm e!l Íupra comra pra:diéhnn Doéto–
rem: ergo homo tune íupponit pro natura,
camque direl\c lignifieat.
3J
ln(las: ergo non pra:dicantur de Deo per
37
communieationem idiomatum prredicata ho–
minis eo modo,quo conueniunc homini,
&
pcr coníequcm tollirur eommunicatio idio·
marum.
Refpondeo eoncedendo eonfcquenciam,
quanrum ad primam parrem,quod fcilicer prx.
dieara hominis non prredic;mrnr de Deo
eo–
dem modo,quo pra:dieanrll[
J~
homine ; id
cnim e!l euidens,nam de Deo prxdicantnr ac–
cidcncalircr ,
&.
de homine effemialirer ;
rice
ideo coUirur communicario idíom•tum , ad
hane erenim nullo modo requiricur quod
pr:i:dicara vnius narnr:i: eodem modo pra:di–
cenrur de alía , licue prredicanrur de eadcm
propria narura,cuius íunr rnlia prredicaca, fcd
folum requirirnr quod pra:diccntnr ca pr:t–
dicara.
Vrgcs,ex hac refponiione de!lrui fol.emnc
princ1pium meraphylicum ,
&
íylloi1fücum:
ergo non e!l fufünenda rnlis rcíponho. Pro–
bacur ancecedms,principimn mernphylicum,
&
fyllogi!licum d1éhc quod quando aliquod
pro:dicacum dicicur de aliquo íubieéto etfw–
rialircr,!i illud fubiel\um pr:rdicernr de ali–
quo fubiel\o accidentaliter,eti>m ipfum prre–
dicamm dicirur accidcnrnliter de fceundo
l'raidieaco,&in hoe fundacur reaicudo ifüu¡
fyllo gifmi,omnc album c!fentiali:er formali–
rer e!l eolora[um:fcd Petrus accidcnialirer ccl:·
al bus ; ergo Petrus accidcnrnli1er e!l colora–
cus: er&o& limtlirer polfumus d1ccre, omnis
homo ci'sédal1ter fo1mal1ter có!lat eorporc,&
animo:íed Dcus cíl homo aecidentalicer:ergo
co11íla1 corpore,
&
a11imo accidencalirer. Ex
q110 ícq11irur quod neurec fyllogiímus effcc
formal is, qui• in maiori
ly
rermmm,
album
fupponit pro 3Jbedi11e ,
&
non pro habcnrc,
& codem modo ccrminus homo in maiori
~•pponir
peo narnra,& in minori pro fuppo–
{110, vndc habec quacuor termines.
Hoc proptc[ difficilc argumcncum ccníenc
Ali<1ui limitandam cffe conclulionem ,
&
fa.
rendum quod in limilibus fyllogifo1is rcrmini
illi naturarum ,
&
formarum íupponunr pro
nacuris & formis , quod comiugit quories
appo11icur aliquod pr:rdicarnm propriú nacu–
rarum,& furmarum,vr fup¡a d1ll:um dldc illo,
album eíl ccrminus alcerarionis,& ru11c ícnfos
c!l bic, albedo inha:rens e!fcncialitcr efl color
inha:rcns;& in minori,Petrus e!l albus,non c!l
íenfus,habens a:bedinem e!l Pccrus,quia iam
fequcreruc inconucniens quod inducicur ,
quod Ícilicet fyllogifmus ille haberer qua–
ruor rccminos,& non concludcret, vel quod
po{Ílt rel\e concludere aliquis íyllogiímus
habens quacuor termines: Ceníus igirur illius
c!l,albedo incxiíl:ens, vcl inhrerens
en
acci–
dencalircr co11ue11ie11s Perro, vcl accidentali–
tcr conueniens Pccro
e
albedo inh:i!rens;&:
ica e!l idcm rennin us,
&
co<fem modo fuppo –
nit ly
horno,&
eon!lans corporc,& animo,vbi
fcníus m•iuris e!l,humanitas terminara íub{i.
fiencia e!letTencial irer conílans corpore,& ani–
ma;& íenfus mi11oris e!l,(ed Deus aceidc1;1c:i–
lirer e!l homo,id eíl humanitas terminara íub–
liílcncia aceidcma!iter conuenit Deo, vtl ac–
cidcmaliter conucnicns Deo e(\ humanitas
tcrrninata litbliílcntia,
.
S~d
h<:c
folut~o ma1~i fr!le
impugnatur ex
d1lt1s,qu1a li 1n 11la tmnori,ícd De11s cfl ho–
rno, pra:dicaium homo dicerct ht1mani10tem
terminatam fubli!lencia,erfet
faifa,
quia íubie–
éhnn Deus nullo modo,pote!l dicere dircl\c
hnmanitatem rcnninaram,fed folum vel narn–
ram diuinam,vel Íuppolirnm , vt e!l euidens.
Tune tic, quotics direél:um úgnificacum pra:–
dicaci di!linguitu_r
a
di¡el\:o lignificato íubie–
ll:i,propo!itio affirmatiua e!l
foffa:
fed
dire·
dum úgnihcarum in vocc,Deus , di!linouitur
rcalircr a direél:o lignificato vocis homo: íup–
politaíoluiionc,quam impngoamus:ergo dfec
taifa propoficio
, Deus c!l homo. Et eodcm
modo album non potc!l f11pponere in diéto
(yllogilino pro albedine inhrerence ,
&
acci–
denraliter conucnienrc P rro,quia Pecrus non
potcft íuppo11cre pro albcdine inhrerence,ne–
que cam lignificare: ergo úgnificat fuppoli–
tttm hobens albedit""'1n.
Dices quod'in minori fubimclligicur Pe–
trus :.!bus e!l albus.
Sed coll[ra , quia de Pecto albo vt rnli
non prredic.1tur accidcmaliter albedo , fed
effe11 tialiccr , vr omnes farcnrnr,
&
folrem
non pr:edicacur contingenccr, íed neceffario,
<]t1ia Petrus albus nece!fario c!l albus : ícd in
diéto íyllogilino album prxdicacur accidenta–
fiter de
Perco:cr~o
n_on fuinirur Petru5
alb~s
Ci<;
41