747660

SeElio

XIV.Problemn

'.Permi/Jiopeccnti

ejfeEius &c.

applkari

potefi fecunda refponGo ad objeétio-

nem.

tdiw

1666.

Tercio.

<2.!:!od

ex duobus hominibus

ls in·

habentibus zquale auxilium unus conv-erracur,

tqllllÜl~

alius non ' provenit •ab arbirrio)

non

o~ra11tibU1

•

·'--

gratta ;

entm a grana proven1ret, eumdem

(Ulllau:ruw

,~.

in urroque haberet errell:um : ergo ut aétio

procedir ab arbitrio nequit

eíTe

effeétus prxde–

fiinationis' cum neque effeétus grarire

eífe

pof–

fit.

"mJ

iflilP

Refpondeo negando Antecedens quoad pri–

'º.nt

fit

mam parcem,

concedendo quoad focundarn:

far

11 •

converri enim hominem,a gratia efi ; quod tu-

to negari nequic; non convertí autem, abar–

bitrio.

licet

fic

auxilium xquale phyGce,

non efi neceílarium habere eumdem effeétum

quia dacurad aétum liberum, qui eoipfo quod

talis efi ; poteíl: fieri,& non fieri.

~atf-

1667.

Q!arto. Effeétus prxdeílinacionis in

~ p~.e-

quantum talis non efi effeétus arbicrii , fed Dei:

nt';ftt

ergo effeétus liberi arbicrii

talis non efi effe-

Dto,

étus prxdefiinacionis Dei.

Refpondeo diíl:inguendo Anrecedens: Non

efi effeétus arbicrii folius , concedo

Gmul

cum Deo, nego. Slmiliter potefi diílingui Con–

fequens

refpeaus ad Deum exprimitur eo

ipfo

quod dicicur effeétus prxdefiinaci.onis,quia

talis efi

Deo incencus.

5.~a

11t

668.

~into.

Aétus ut ab arbitrio efi effe–

tft.

abmbi:

él:us prxdefiinationis

ergo ur efi ab arbitrio

r110,ef!tta.

ii,

•

11.

()n'

•

Deo

en a

eo.

on1equent1a en

ara.

~ta

nequ1t

•

e!fe effeétus prredefiinationis niíi

eft

Deo

formaliter uc Auétore fopernaturali. Hoc au–

tem videcur impoílibile

Nam

eíl: ab arbi–

trio eíl: effeétus caufre fecundre , lirnitata::,

fubordinatre ; qure nequeunt dici de illo quare–

nus

Deo eíl:. ltem.

eíl: ab arbitrio non eíl:

aétus pra:defünamis, quod

carneo

habet refpeétu

Dei.

Ne:s."''"

Refpondeo negando Confequenciarn, quia

oblhitrf4

íenfus eíl:

fub

urraque racione habere idem con–

'ºnnotata,

notatum ; quod tonfiat eífe falfum.

ergo

')U.ti11J1-

canr11r,

eft ab arbi1rio, il(ud direéte connorat , & quia

Nt'}Utút

11barbitrio

tft

aflUf

pr<ftkfti.

1klntu,

non exprimicur refpeétus ad prredefiinationem,

neque eciam inde infercur refpeélus expref–

fus

Oeum. Pocefi aucem aliq uid

elfe

pnrde-

fünacionis effeéh1s etiam fub ea racione , qua

Deo cxprefse non eíl , quia illa ipfa ratio pb–

teíl: affumi ad finem hujufmodi, eo quod ab–

folme

Deo efi, quod de ipfa connotatione

efi verum , fed

nobis per difiioélos concepms

explicara.

quia licec fecundum connocacio–

nem diétam non·

fit

Dei effeétus immediatus,efi:

tarnen rnediarns,quia arbirrium

Deo eft, unde

illi

poteíl: ut

effeétus

defervir •

PROBLEMA

JV.

Pcrmiffio pcccati quomodo

Pr~dcíl:i·

nationis

dFcétus ,

qui potiús

vi–

dctur rcprobationis.,

malorum

max1-

mum.

§.

Teccatum

non

ejfe

ejfeEfum Prtedeflina–

tionu contra

nuperam

opinionem.

1669.I Ta

qµidem comrnunis Theologorum

Peccátu>n

huc ulque firma verat' quia cum pra:-

non e!Je

d~llinari?nis ~ffeétus.

fit

aliquid

I?eo tffica-

f,;f~:

•

cHer vohtum rn ord1ne ad

~onfecuuonem

glo-

t101Jijíhea·

ria::,

ita aliquomodo habens rationen;i gra-

l~~oru

tia:;

& peccacum neque gracia

fit,

fed

illi~axi- ~e;;;;:'

oppofitu.m, nec Deus illud velle ulJacemls

pro

;IL:.

poílit

Q!!oniam

nm Detu w/ens

iniq11iratem

!11

es.

Pfalm.). verC 5. evidenter convincitur effe-

Pfalm.í•

/l.

•

tr.

ffi

')1t)•

élum prre enmat1on1s eue non po e. Ccep1t

ra·

men concrn hanc lucern novum in fcho lis in-

ventum audiri,

defendí , peccatum fcilicec

No-Pa

opi~

effe effeltum pr-:edefiinacionis: non ex eo quod

n!o contta•

Deus illud abfolute velir, fed rantum

or-

rium fida.

· b.

•

/l.·

•

tutuJ e

dma

e 1n

onum

r:r enmac1 :

emm Oeus

peccato

non

vult malum , fed malo bene

mi.

Cum er-

ordmabilí

D eus vult peccacum permittere, non folurn

~~Z

•tr

Prd!<ti~

vulr permtmonem , ied vuh: peccatum , non

natí.

nudc

fecundum quod tancum mali rationem

haber,fed quacenus mile & ordinabile ad bonum

Prredefiinati.

1700.

Si 'objicias jam Deum

elfe

caufampec--· vtfal11et

cati,

quandoquidem ame illius abfoluram prx-

~cum ~on

vilionem

~ult ipfu~ eíl~ ,

etiamfi

dic~cur.

illud

;e~ ;~((::.

velle ut unle & ord111abile. Negatur 1llat10,

ti.

dicicur eé\rn

effe

commúnern objeétionem, guam

debenc etiam folvere qui renent Dt:um poíle

perrnittere pec:c:num ex fine preniremix, aut

alio fimili. Sic enim opinames nerno propcerea

damnar ,

probabilis ab illis adhibemr folutio,

qure poreíl: eriam in prxfenci accommodari.

D eus ergo volens perminere peccatum , vult

quidem non impedire voluncacem creatam, qua:

eíl: illius

'la,

fimul vult pecc:atum, quod eíl:

ab ipfa, uc mile ipfi committenci , & non alirer

effe.

~¡

volendi modus, cum

pra:deíl:inatione

oriatur,& ad illius finem conducar , ad gloriam

fcilicet, fuaiciens

eíl:

ut peccatum dici effeétus

illius poílit.

QQod explicad ulterius porefi ex communi

1Tfurio;.

modo loquendi gravium Scriptorum dicencium

e...:pucat10.

D eum effe caufam per accidens peccaci, quate-

nus pocens impedire non impedir , ficut Sol per

abremiam efi: caufa cenebrarum. Eíl: ergo pec-

cacum aliquomodo Dei effeétus, licer cum addi-

diéto. Hunc ergo effetrum per accidens tale

11. ,

•

eteatr(11J

pocefi 1pfe velle ut

en a

e , quatenus urde com-

utJe ad

ruittemi in ordine ad c:onfecucionem gloriz.O!:!re

ma1m

eíl:

do&ina plurium Patrum uti!itacem permif-

Pr.edbef1r:_

•

nat1

0111~.

ftoms agno1cemtum eo quod ipfum peccarnm

mile

fir.~~

quibus .D.Auguftinus

loquitur

lib.

D,AHf!ft•

14.d~ C1v1~ate

De1.cap.13.A11deP

di&mf11perbu

effe

.¡

1111/,