746344

4¡

De Incarnatione

erbi DiviniJ,ll

lti:c fac.ramento, ubi etl quantitas in abíl:ra–

ll:o,& non qóantum feu conctétum: ergo nb–

Rra&um, & concrccum di!Hnguuntur in acci–

denubus.

Secundo objicit, horno przter íuam cffcn–

riam nihil aliud continet; ícd eílcnt1a homi–

nis

ctl

folum n3tura ho!ninis, quia h:cc íola

per dcfinirioncm effemialem hominis explica–

rnr : ergo homo livc fuppoíitum humanum

nihil addit poíitivum

aur ncgativum Cuprn

naruram.

illing.uo

majorcm,

per c!fcnriam ih–

telligarur íolum naiura. ut conununircr in–

tclligirnr,

dicam infra, nego majorem ;

íi

per cffenáam inrelligarnr quidquid inrriníecc

confiirnit homincm in

rationc

lith!lnnriz

compler:c , concedo majorcm , quia przrer

complcméntum e!feuiialc, & naturam nihil

aliud includit,

ncgo minorem modo diél-o,

nego probationem illius , quia elfonrm in

concreto ctiam dicit fubíiíl:entfam,undc horno

non eíl: animalitas rationalis, red cll animal

rationalc, quocl faltem de materbli dicit íub–

li!lmriam.

Secunda Íententia Scoti objicic primo,

fobli!lcnria

~ll'ct

quid politivum, Vcrbum di–

vinum non a(fompliffct omncs proprictatas

nltor:r humana: ; fed hoc

eíl:

fulfum: trgd

fubíiíl:cncia non e!l quid poíicivum, mmor

ó!t

ceniíiima ,

aíli runr

Dam:i(ccn.

/lb.

¡.

orthod.fid.

Lcoferm.8.

dt Nativ.

Jlroba–

tllr major, fi íubfi!lenria e!ferquid policivum,

dfec propricC3s natura: humana:: íed Verbum

divinum ,

juxta fidcm , non aíli1mpfic íub–

'.fülenciam : ergo fi fubftfiemia cefee quid po–

ficivum, Vcrboln div1nnm non alfompÍl!fer

omncs

proprierarcs~1arnra:

humanz.

Confirmacur, fi pe<ÍOn• dicerct hujuÍmodi

emítaccm pofi\ivam , e!ftt in natura huf\lana

aliquid in, f(trmptibile

Verbo ; fed coníc.

qucnse!l falíum: ergo

amecedens.Probacur

major, illi olcim:e entirnti, quam adderec pcr–

fona fupra narnram, iepugnarct arfumi ,

communicati : fc-d hoc e!l inaffumr ribile erfe :

ergo &c. Probamr minor prrecipua, fecun–

dum Darua(cehum

lib.¡.

orr

hod.

fid.

quod etl

inaíll1mp1Jbile, en incurabile ; fed 2lferer. ali.

quid elfe incurnbile in namco. human>

ab–

furdum; ergo nihil e!l inaffumpr1bile in n>–

rnra humana.

Kefpondeo argumento difünguendo mn–

jorem , percinentes ad naturam humanam,

narnra el!:, & con!licuentes ipíam, nego m•–

jorcm, aliquam proprictarem con!l.coentrm

fuppofirnm, & perfonam concedo majorem;

quod non folum non e!l inconvcniens :

maxime nece!fnrium ad vericarem my!lerij in–

camacionis , prdut faél:um

cit.

Et eodem mo–

do di!linguo minorem, omnes proprietates,

qu:e ultimo coutlituunc fuppolirum ,

li1p–

poficum nego minorem , qua: contlicuunt na–

turam ,

/},e

eam incegram, concedo minorem;

ad probationem majoris reípondcrnr ad S.

Damafcenmn,quod quando

air:Tomm

a.!flrmp–

fir. totum roti 1mir11.m ejl, m roti faiuttm

affer..

rcr

911od tns

i11affe1mp1ibile

inwrnbilr efl.

n–

telligcndus en

ll:or de

roro, quod ctl

propo_Gtum narnr:e,

n.de toco , quod ell'

propoum Cuppo!ici modo dil1:o; De1nde ad

/llud

ql10d inRjf11mp1ibsle

tjl

im1ir.1bill

tjl

difünguendum en ' qaod ·c:n

inalfll!np~i le

pr:ccife' ncgo 'quod en inalfumpcibilc

in nacura, concedo , id e!l quod inalfumpti–

bilc en Íecundum namram, non curabirnr pee

alíumpcioncm. Ad S.Lconcm dicencem quod

quidquid e!l hominis , fuit unirnm Deo, rcf–

pondccur accepi!fc hominem pra humanirace,

ad probacionem majoris, di!linguo majo–

rcm , dfct proprictas narucz humana: , con–

fiicuendo, vel integrando narnram, nego ma–

jorcm , in ordinc ad ConClicuendum nltimo

fuppoGrnm , concedo ma¡orem, quod non

poten alfumi, quia eíl: ulcimus cerminus.Cm1-

6rmntioni concedo 11lajoccm

& nego mino–

rcm,

ad illius probacioncm jam ell rofpon–

íum ex dll1:is S. Damalccno.

Secundo objicir,

períena adderec aliquid

poficivum, Íupra naruram , narura humana

aíli11npta

bo carercc

rali

chritatc;Ícd hoc

implicat: ergo &c. Probarur minor, narnra

humana non haberet in Verbo 10tam pcrfe–

l1:ion~m

, quam haber mea natura; Íed hoc

implicat : ergo Verbum divinum affumpfic

narnram humaná cum omni Íua perfcél:ionc.

Concédo majorem ,

nego minorcm , &

ad probacionem illius d1fünguo majorcm,

non habcrer rocam pcrfel1:ionem creatam con–

ll:irntnrem fuppoútum crcatum ultimo, con–

cedo m•jorcm, non haberer totall'I perftél-io–

nem nacur:e, ur ctl narora, nego n•ajorem.

s~cl

pra:ccrc'l' narnra humana Chri!li haber

majorem pcrfoél-ionem comiacntem eminen–

te1 omnem perfeétionem fuppoíiti cre:irí, qua:

c!l períonaliras Verbi,& fic magis perfc&.. el!:

natura humana Chrifü, quam qurelibec alia

nacura human:i.

Tenia objicit, fubfiílemia humana non

cll convcrfa in Cubíi!lenciam Verbi divini; fcd

fi (ubfiílcmia effc1 quid poútivum, elfet con–

vería

in foblillentiam Vcrbi d.iv111i: ergo &c.

Probatur minor,idco íubli!lcntia panis dicicur

converfo in corpus ChrilH,quia definir crfc ex

vi pra:fenrire corpods Chrifü : fcd firniliterex

vi prreíencia: hypollatica: Verbi divini dcli;

nerer clfe fubfinencia human:t : ergo

c!fcc

convcrfa &c.

Concedo majorem,

nego minorern , &

ad illius probarionem, n•go

m~orcm

, quia

non ideo pr:rcise , fcd quia corpus Chrifü

tll:

tcrminus illius

aél:ioni~

convcrfivre,

3d mi–

nus h:tbet

iií

fealiqu•m mucationcm, fcilicct

prrefcndam illam Sacramcnt:tlem, & pr:etcrea

lubílantia panis przfupponi:m ad all:ionem

converfivam : at vero in aél:ione incamariva

nequc Vcrbum dívinum mutacur, 1.1eque

cll:

rcrminus illius aétionis , ncque fubri!lc11't:ia

creata foic pr:cfuppofüa ad illam all:ionem ,

qui:t m1mquam fuir in humanicatc Chri!li fub–

lilléntia creara,atque adeo non pocuic e!fe ter–

m lnus

quo illius aélionis, quod rcquiricurad

convc1fionem.

~ano

objicis, fuppoficum debec incelli–

gi con!l,icucu!n , ame qucrt1cümque moJum,

& p•ilionem 11acur:c , 'quia omnis proprietas

adve11iens e!l propria C.1pp0Qti : crgd rario

fuppolicid

be~inrelligia111eexill:cnciam

,qu:c

tn modus i·iaulr:e; Íed non po!fec imclligi ,

¡¡

e:lf<t ratio volicova ' cnm omnis cario pofi–

tÍvl ad,•enicns lutur:c fupponat illa111 exifren–

cem : ergo

&c.

Concedo