0000747689

~re(t.

I I.

Vtrum Finú moueat

facundum

eJ/e

rMler

noa potell: clfe horno albus,

quod non ell: animal

tcnusdifünguitura fuoobicél:o;& vtítaloquatih aé1:u

non potcfl ¡:(fe animal ratio11ale,randem quod non cll:

exercitorepn¡fenrariouis clfe racione formalé

(ub

qua¡

gratus ,

Sanél:us non porefl eífe

Ang~lus San~us,

vnde argumcnmm illud rcnium potius pro nobis

quia femper eftC:é1:us fonnalis pra:fuppomt formam,&

quam contra nos,argt1enscnim fallcbatur dum argue!"

confünmo (pecie1 requim necctfano pr:rd1camm ge-

bar imelligcndo hos negare cns rationis,& ens confi–

nerkum, ac proinde fi non datur ratio

commun.is,

aut

él:.um pcr apprehenfionem,& in hoc fcnfo cns appre!"

quaíi communis,non potefl dari di

tfercmia co

mra-

hcnfom poílc 1l'loucre volumatcm,quod non folum nó

hens, nec poteil: dari concrerum ex racione communi,

ncgamr

nobis,imo pouusconccdirur vr cuidcns,

diffcrenriali, itaquc bonumCcníitmum,fcu fenlibile

fic d1cimus ens rauoms,

ens reale moucre volull[a–

nó coníl:imimr in elÍc boni percognicioné Íenlitiunm,

tcm,& haberc pro racim>e formah bonitatem liétá,ap·

[ed porius pcr bonicarcm !cnlitiuam, hoc efl pcr capa-

prch níam ramcn vt vcram, fi fin1s íit ensrarionis,&

cirarem,qure repcrimr in fubicél:o,vc auingarnr

po·

bonicarem rcalcm conceptam vt

tale~,

Gfinis

lit

ens

tentia appetitiua ícnfüiua,& bonum intdleél:1uum,&

reale, apprehcnlioncm autcm, qua lingnur, feu qua

intelligibile non con(limitur pcr cogniriuncm mrelle-

formaliter apprehendm1r abfoluri: negamus clfc ratio•

ll:iuam, (ed pcrbonitatem, qu<1: quia eil:in ordine ad

tionem formalcm,vt patct ex d1él:is.

potentiam, fcu apperitum intcllcll:iuum dicitur boni-

Ad quarrá mioncm diflingucnda cfl maior, quod ex

tas imcllcél:ualisJeu inrelleél:iua, ficm vifibilicas dici-

parte obicél:i diíl:lllguit cílentialiter appctitus,fi id

fa–

tur cogno(cibiliras (cnliriua, quia cil: aptitudo conuo-

ciar vt ratio formal is erir bonitas,fi vero folú id faciat

taos potemiam fenfitiuam; ad bonitatem aurem, qme

vt aprlicans diuerfum formale obiellum crit appre>

connorat apperirnm rationalcm requirimr cognicio in-

henfio,atque ideni dicendum cil: "d omma exépla,qui;

telldl:uali~,ku

rationalis,tum vt approximemr,& ap-

in coolirmationem adducumur,nam v1fio,& abflraé1:i–

plicecut poccnrire appctitiure tationali,tum

mouea-

ua cognitio,li fonafsc In caufa fuilr ve amores lint di–

tur ab illa talis potcntia; vndc falíum cil: dictrc quod

ucrli in fpecie,ideo cíl,quia bonitas Dei pcr vilioncm

bonitas coníl:ituatur in clfc inrdlcél:ina: pcr cognitio-

long

aliter applicatur cciam ex parte cius,icavt [ccun–

nem inrellcé1:ualem,(ed per connomionem ad poten•

dum omnes perfi:él:iones iuas, formalitcr ac diflinél:c

tiam feníitiuam ,

inrelleél:.iuam ,

vt purius lo-

cogniras in vna limplic1ffima pe1feél:ionc ciare viía

quar,quia ex

eil:capacicas, aut non repugnancia vt moueac voluntatem videntis ,cum tamé in cognitione

appctatur

petentia intcllcél:iua appctitiua,

fenliri-

abílraél:iua folum moucat,vt cognita íub determinara

ua , quare boniras fpecilicat com plccc appecitus non

racione alicuius atcnbuti, vel íub aliqua ratione boni

cognitio,quia ha:c nonconílituir bonicarem ncque in

valde confuli,

limilircr

necr.iliras, qua: efl: maior

r3tione boniratis , neque in rationc inrcllcéliure, aut

in vno amorc,quam in alio proucnit

obieél:o, ideo

íenfüiu<E,

eíl,quia per vifionem,

obicélum, & amoreius ap-

Ad tcnium concedo maiorem,& diílinguo minoré,

ptehendunrut vt hic,& nunc mag1s necdíaria,fic ería

dfe

appre,hcnfüm id

dl;

obieél:nm apprehenlionis íub

bonú ab(ens, ve! prrefens non vadam aélus propter

bonitatetK>nccpta vtrcali conccdo,eílc ªl'prehcnfum,

Colas apprehenfiones, fcd r¡nia ipfa res,

condirio in

id ell: ípfa formal is cognitin nego minorcm, vt autem

ip(a apprehéfa nata dl diuerfum notum canfare in ap·

rcliqua, qu<E 10 argumento comprchenduntllr imclli-

petitu, eadémque racio efl de cxreris exéplis vt fucile

gamur,aduerte in qureflione hac nomen rcs,vcl realis,

vnufquiíqne imelligcrc poccrir applicando fingula ad

latiilimi: forni, provt fcilici:r res latiffimcadco,& vni-

doé1:rinam traditam , quibus fausfaé1:um eil: ad vlti–

uerfalií!imi: diffondirur,vt compleél:atur nnn modo ens mum argumemum.

vemm, & poliriuum rcale, vel pofitiuum rmonis, vcl

Ad conlirmarionem refponderur in vtraqu.e pra:mif-

64'

etiam negationc01, vcl id quod negarim1m cfl, vcl vt

Cumpta poíle e!Te requiuocarionm1,cmn enim in ma–

[eale vcre,vd apprehcnfum vt reak,etiamli lit lié1:um

iori dicicur illud elfc canfre,quod per (e,ac folumrequi–

per imcllcél:um; nam vt cercum cll:,non folum vcrum

rirur ad caufandum dfc racionero formalcm caufandi,

ens rcale potcfl

dfc

finis,& appeci

volunmeJcd ctiá

imelligamr de eífc cxiílenrire exercito falíum eíl in

CJJS

rarionis,& ideo ait Arill:.1.phyf.c.; .tex

i.&

lib.

c~ura

linalí,quia vr

(~pe

diéh1m e!\ non femper requi-

3.de

anima c.1o.tcx.5

& lib.8.Eth c.

rcx. 4. nihil

rir hoc eíle ad caufondnm ; Gvero inrclligamrde effe

rcferc

, quod benú,ve\

lit

verum,vcl apparens bom11n,

exiílcmire abíolnrre , fcilici:r al>f\rahendo ab eo, quod

nam reqnaliras cum Deo mouens Lucifcrum ad fnper-

tune fit,quando caufer,vcl qt1ando id futurum

lit,

aut

biam,qu;c fine dubio cns rarionis crar,apperabamr ab

exifümetur,Gc vernmeíl racioné caufandi

dTe

in cau-

co tanquam quoddam bonum omnium maximum,cú

aliquod huiufmodi erfc

in hoc vero Ccnfu faifa

c!l:

omnino impoUibile effct;ex quocolligi potcfl dnm in-

minor,quia licct finiscum primo mouet in re ipfa Í«·

<\uirimus an finis finalizet fecundnm Cuum eílc reale,

pe nó habeat hanc exiftentiam nili in apprchcnfionc,

per eífe realc imclligi debcre

efTe

quod cunuenir ipfi

quomodo dicirur erfe p(imum in intcntionc,tamen in

rei,

qure efl linis, quodcumque illud lit fiue reale, liue

illa apprchenlione obiicimr,&

repr~fcntarur

fecundurri

rationis,Gue pofitiu111n, Gua verurn,fiue lié1:um, itavt

aliud

e{fe

reale,propcer quod voluntas mouetur.

nomen res ,

nomen reale Cumarur in lignilicatione

QV.IESTIO

l 1

quadam larillima,

vt vno verbo loquar,Cumitur pro

ipfo obiell:o appreheníionis, fiue Ílt rcale,Gue rationis

provt diílinguitur ab jp[a apprehcníionc cuí obiicirnr

Vtrun1 cognirio

lit

neccdfaria,

Finis

cale eífe,(eu per qua flngitur, fenfus igitm qua:flionis

cll:,an :-cqualiras Dei,qua: ens rarionis ell-,vel an aurú

moueat

voluntatem.

quod ens reale eíl,linalizent formaliter fecundum fuas

bonitates

qua: opiiciunrur apprehenfioni,iravt bonitas

illornm

fit

ad<Equata ratio formalis Cub q1u,an non

lit

adzquaraJed compleatur in eífe rationis formalis pcr

ipfam apprchenlionc:m;nos cnim non negamus

ens

li–

dum poífe •ífe lioem,& mouere voluntarem, dú carné

cócipiarnr vt reale,imo pocius in hoc fenfi1 cóccdimus

libcnri

Uime eífc apprchcnfum fpecificatiue finalizare,

fol.um

cnim ncgamus formalcm

repr~fcntationé,qua-

Jldtph. d, '!_,ñafi'l

Phifo[. Totn. I J.

SEG:: TI O

ententia ad1mfariorum proponitur.

Rima femcmia aíferit cognitionem minime cCfi:

ncceffariam,ad hoc vt linis

mo~eat

voluntaté;ha:c

e(l:

aliquorú antiquornm Philofophorum,quorum [en·

tcmij refcrt Arill:.ac fúditus labefall:at,lib+phyCc+

· Rr

l'rab,a