746343

Arnphitheatrum

Mifericordi~.

CrelefHa,& ipfum aleare perfundat: an non

ClíC–

clibile eíl: mifericordem Deum ad pietatem per–

mouendum , vt mifero huic de remedio prom–

cleat,& ad conrerendos laqueos validam Fnam1m

pergat admouere

Quod antem de facrificio

diétum efl:

etiam de fufceptione facramenti

non facerdoce cen[endum, quia facrarnentum

pars eíl: facrificij permanens ' & cum in eo·exi–

fl:at Chriftus, mirabiles illius pra:fencia: effell us

poífunti expeéhri.

Doél:rin:r

Vbi aliud animaduerfione dignum oc–

:imphor ex-

t:urric. Eft námque in facrificio Euchariíl:ico &

plicatio.

ipfa vis, & fublimitas hofria! in cuius oblatione

illius'valor, & efficacia conGfiic: & eff perfeue–

rans Chriíl:i pra:fentia pro eo tempore, quod

aétiones facra: patiuntur. Licet ergo,vt facrificiú

nó habeat indigno immolatori prodeífe ipfa im–

molatione, in qua facrificij ratio íica eíl:: poteíl:

tamen quatenus pra:fens, aliquod prrefentia:

fu~

commodum impartire. Sic innitarns

Simone

Pharifa•o , & indigno exceptus hofpitio , quod

illi ab eodem Domino illis exprobarum verbis:

Intraui

domum

tuam

aquarn pedibUJ meü non

c:.

7 •

dedifti

&c. Luca: 7.v.44. Doétrinoe falutaris be-

Eciam non

neficium in hofpitem contulit, & fe mundi lu- •

digne cxce-

cem oíl:endit. Ad hunc modú,etíi immolatus in–

ptus.' íolitus

digne, & indigne fufceprus; dum in facerdotis

Chr;/l'-{{t

el!: pell:ore mundi fe lucei11 erga caliginoíi.1m

pro e

i1h

1d fpela:um

pote.íl:

demonO:rare,quia in huiuf!

•

rnodi continencia intra pell:us non eO: aliquod

facerdotis peccatmn, licet in facrificio, & eiita–

fione pra:ceíferit.

~tod e~dem

tune eO: vero–

funilins accidere, cum

face~os

poft oblationem

non"Wd alía fl:atim neg0tia di(hahirur, [ed conli-

derationem in eum,quem fofcepit intendit,illius

D.Cyrillo.

religiofo animo mifc:ricordire magnitudinem ad–

miratus. Et hoc eíl: quod a Dino Cyrillo dill:um

grauiter,& profunde,vt vidimus

1i2. [Timet

diabolus, nec morando locus pcenitentire detur,

& quaíi

temulencia menten¡i fuam reél:ius co–

gitans homo eripiat.]ldeóque cum facerdotibus

id O:udet folicite, quod cum luda bene íibi cef-

1ºª0·13·

liífe recordatur, qui

exiuit continuo.

loan.

~~~~

dia-

v.;

Et hac de caufa, vt credo, in facerdotum

bolus vt

Ca-

plurimis non is videtur ornatus morum, & con–

cetdotes.

uerfat.ionis grauitas,fingularífque vita: perfed:a:

~º~

Mifsa

profeél:us,quem diuini facrificij frequentia po-

uatim ad

alia clillra-

terat eam 1c1entJ us per ua ere.

xeunt conn-

hantur.

nuo,

continue excunt, in gratiis agendis pra:-

cderes, in beneficij tanti confideratione fogaces.

D. Bern,

[Heu qúomodo Chrifl:um rá cítofaO:idis,de quo

fcriprnm eft : Mel,& lac

fub.

lingua eius? Miror

quod ad guflum cibi dulciffimi naufearis ;

ta·

~anducant

men gufiafl:i quam dulcis dl: Dominus.Aut cer–

illum,

(fiel_,

te nondum gufl:aO:i,& ne

is quid fapit Chrifl:us,

ºª

gu ar.

ideóque non ap etis inexpei:tum: auc

gt10:afri,

& nondum fapu1íl:i, fanum non habes palatum.

lpfe quippe Dei eíl: fapíentia, qua: ait:

co–

medir me, adhuc efuriet , & qui bibit me ,

E.:cli.2.4.

adhucfitiet. Eccli.14.v.29.] Clamat D. Bernar–

v.i.,.

dus

epift.1.

Et merito clamar: vtiná ei,µs clamor

ad aures

e~rú/erue~iat,

quas

e~ado

nofl:ra

pulfare qm

de potenr, fed non;lfóportuerar pe–

netrare.Et

notandum

Doll:ore melli

uo verba

il~

Mel

lac

J!tb

lingua

ei~q

uaG pro fponfo

dtll:a adduc1 ; cum tamen de fponfa íint acci–

Canq.v.11.

pienda. Sic enim habetur. Cant-4. v.

I 1.

Fauu~

diftillans

labi~

111a JPonfa, mel

lac feb

~ingua

tua,

ponf

hn-

Cur ergo ab illo ha:c faél:a tranífompno

Non

gua, mgua

' d~

11.1·

cfl

Chriíti.

eqm em

cauia. ponia: qm e

rngua, ed

fpóli>quia

fponfa efr. Et

quid in

fponf~quod

non fponú

fit'.i'

Cene nihil,fed lingua prreciput

quando Eucharis.eít,de qua Eccli.6.v.5.

Lingua

Eccli.6.q,

Eucharú

bono homine abundar.

Eucharis námq;

idé eft ac grati0fa,quod poteíl merito ad gratia-

rum all:ioné referri, ve lingua

Euchari~

refpon-

deat Euchariíl:ia:,qoa: gratiarum aél:ionem figni-

ficar. Ha:c ergo lingua ram eíl: grata:fponfo, ve

Cum Jn

foam reputet, & ira Sponíi ipfius lingua Doél:o-

~~~~~

~um

rimellitiflimo videaru¡.

~10d

prius dixerat D.

jncumb~.

loannes Chry foíl:omus

hom.

9. in

~thttum.

ch~f.

illis verbis:[M;aius quiddam adijcio,quia lingua

noíl:ra lingu<t efl: Chrifü.]Sic ille. Sed nihil

mu-

tando, & de fponfa verba illa accipiendo potuit

ille,quod audiuimns

p(.~nuntiaífe.

De quo fcri-

ptum eft :

M eL rtr

Jac}.tb

lingua

eir-u.

Scriptum

qnidem id de fponfa,cuius efl: lingua,& de

fpó-

fcriptum, non quia illius eít , qure laudatur

lingua,fed

'pfe efl: mel& lac

fub

fponf~

lin-

gua, cum

·.i.charifüa: recepir facramenmm.

[ IESVS me

~#ore,]

diétum ab eodem

fermone

D. B.ern;,

Cantic

idem & lac,& maxima cum pro-

ChÍifi~sl

prietate, quia lac nutritioni

natura prouifom:

ae.

& ad fpiritale nutrimentum EuchariO:ia

eti~m

iníl:ituta,vt efl: communis Theologorum

do~ri-

na , pro qua videri illi poífunt

ad articitlum

quttft.

partü

Sanlli Thomtt.

Vbi

Catdin.Caietan.ex

hoc princi¡;>io tic

Cardin,

rhilofop~atur.

[Prrerer

l~anc~ex expe~ientia

con-

ii~~hc~ri,llia

Jeél:uram

promptu ratio cu

auél:or~tate

fuffi:a-

quia ad nu–

gatur : Sacra.memum enim

hde ,

qma datur per

tricndum

modú cibi,

porus,dicente Domino: caro mea

inflirnta,

v~re

efr cibus

& fanguis meus vere eft potus.

nurriti

~aú

loan.6.v.

5 6.

non auger, ficnt nec nut11ir,nifi per

vt tcqmiat.

modá nutrimenri : fed fine aél:u virali nntriti,

tam cibus, quam poms,nec nutrir, nec auger,

patet in alimento corporali: ergo fine opcratio-

ne vitali fpiritualis

anirn~,

qua: nutrirur, cibus

iíl:e non nutrit,nec anget.] Sic ille, qui opera:tio-

nem vitalem circa EuchariO:iá cenfet eífe aél:ua-

lem deuotioné,qua deficiente,quia horno dillra-

él:ns accedit , impedirur effeél:us grada: fanél:ifi-

cantis, & charicatis,runc tribuendus,cilln fuerit

ille difpolirus ;

minor ad

grati~,

& cha,ritatÍs

augmentú difpoGtio necelfaria eftexhoc facu-

meoto, qnam fine illo,vt aliquis eius virtud tri- ,

buamr. Et pofl: doll:riná diél:am

fose

ab co-con-f.'

firmatam , fic fuhdit.

[D~a

funr

autem hrec

Cardinalis

fugandam illorum 6duciam, qui putant,

con-

Caiccanus

fequi femper nouwm gra1rire habitualis augmen-

aél:ua~em

tu~ cu~~

quan

tulacúmq~1e

deuo:ione ce.lebrei:it

~~~;~~r~~=

et1am d10:r:

a.él:

1 , vt vel he a.b hmuíinod1 negh-

ai;Piuacuc.–

gentire fornno excitenru¡¡ , pulfati faltem ex eo

quod ma:nducatio facramentalis, qure a&ualiter

fit ,

fignificat manducationem fpiritualem, qua:

interius exerceri debet. Et vbi nónifi in.fui prin–

cipio,lwc efl: in habitu,falnatur,licetad vitandú

fiél:ionis mortale peccatú fufficiat,ad nutriédHm

tamen animum nihil prodefl: : imo hinc & anima

malum venialis peccati , & corpus damnum in–

firnu,tatis, imbecillitatis,am etiam mortis quan-

~re

dam·

dóque incurrit, dicente

poíl:olo : Ideo inter

illiut

vos multi infirmi , & imbecilles ,,_& dormiunt

defeétu.

multi.

Cor. 1

¡.

verf.~

o. hllnc

ego pcenam

corporalem puto

fa::

a Deo infligi ob paruam

·C~r.

I·

pra:parationem , qua: fi t ad hoc facramenrum.]

3 •

Sic

ille

The0logorum fui a:ui clariffimus , & in

Gratiarum

quocumque non contemnenda: aull:oritaris. Ex

aébonis

cuius refolutione colligitur quantum oporteat

quanta nc–

poíl: perall:um Miífa: facrificium citca feriam

cdfüas.

diurnrnam gratiarum

aél:ionem

incum-

bers: : ea enim pra?ter debiti canri folucionem,

cuius