610
De Incarnatione
V
erbi Divini.
Ípecie d1vería:. Major dl: fcmcmia Aiinocelis
dicemis fpecics c!fe , ficut numt ri. Probacur
ll'linor, Perfona''.caces d1vinx Íll1H a:qualcs ,
ur
probavimus cicaco loco de Trinicare : ergo
&
uniones ipía: bypoíl:aC1c:t erunt :rqualcs.
I
5
1
Concedo majorcm ,
&
nego minorem , ad
cujus probationcm n go majorem , quia Ípe–
cies poffunt elfc a:qualcs, m nocavi cicaro loco
de Tnniuce cxemplo trium divinarum pccfo–
nalitatum , qua: funr a:quales,& fpccifice dif–
ferenccs.
15
1
O bjicis ccnio,flamra creara non en inlinira.
ergo non poren 1erminari limul mbus divi–
ms fubúnemiis, Probarur confcqnencia, quia
fola iuturadivina poreft rerminari fobllncntiis
inlinitis.
t
f3
Concd fo an1eccdend ncgo confequemiam,
2d cujus probadoncm dico, quod natura divi–
n.1digoofcirnr infinita , quia ccnnáruraliter &
per identiratem rerminatur rcibus divinis fub–
Jin miis:humanira. vero cerminarur per nnio–
ncm ,
&
fecundum potenciam obedientialem,
qua: arguir condicioneln creacam finiram fub–
j
eél:am Deo ;
ur
paree in humanicacc de fal\-o
terminara per inlinicam perfonalicacem Verbi,
qua: in perfell:ione a:quivalet Trinicaci , reco–
lanme dill:
1 foprafall.3.n.87.
'15
+
Objicis
quarco.Sires divina: perfona: limul
terminarenc eandem humanicacem, fequerctur
41uod confütucum ex humanirace ,
&
tribus
perfonalica11bus limul e!fet Pacer, Filius ,
&
Spirirns Sanétus; fed exindé reíulracet confu–
lio
divinarum pcrfonarum: ergo ad hanc cvi–
candam neganda eft pra:diéh alfomptio. Pro–
bacur minor hoc Syllogiímo cxpolirorio, hic
horno en Patcr ; hic horno eft lilius : ergo li–
lius cll: parer.
r
r
s
Concedo majorem,
&
ncgo
minorem,quia
Alfumptio
ut
Íap1en;cr advercit P.
Vaíq.de
lncttr.di[p.1,.
"''""" pee
cap.
2.
nlim.
5
.cune íolum elfet communicatio
~~~pc:~~;as
idiom:icum incer
n:imr:u:-
divinamJ& n:icuram
conf:r.on.,m
humauam concrete lign1ficat2s_per
~as
voces
perfooarum.
Deus,
&
horno , non ramen 111ccr 1pfas per-
fonas, quoad ea qu:r
Cune
lingularum propria,
uii generare, gencrari , fpirare ,
&:
procedere;
licue
nec
ex
perfc.!lione idendracis unioue
rrium perfonarum cum natura divina Íequitur
communicatio idiomacum , quoad perfonalia,
ínter ipfas perfonas; nec cerminus hic homo
aptus ell: ad re.!le concludendum in fyllogif–
mo expolirorio, quia hujLlfm odi íyllogiími
forma exigir medium terminum omniuo Ítn–
gularcm , qualis ibi non en terminus hic ho–
rno ; cum quia ÍUppolita limttl cerminacionc
per piures períonas, bumanitas lignificara per
vocem horno hJberet communitacem rcrmi–
nabJlicacis pcr poccntiam obcdienrialem paffi–
vam : mm quia res denorata per vocem hic
horno
11011
clfct ad:rquare una &cadem inom–
mbus pcríonis , qui; hic horno non folum
imporcac narnrnm, íed eriam fuppolimm fal–
rcm in obl1quo: íuppolitumque pacris non eft
íuppolirnm lilij; undc
li~er
parer ratione rer.
m nationis dicacur hic hamo ,
&
Ítmilirer
fi11us dicatur hic homo, non camcn conclu–
dc1ur p•trem clfc lilium:!ic 11ttermin11s Dcus,
9uia non
eíl:
omnino lingularis , uc explicui
in
tra[ltiw S11mm11larmn,
difPm.
1.faEf.
i.Jitb..
fallione
facund",
non en apcus ad concl11den-
du1Jl fyllogifmo hoc expolitorio, hic
D ev
en Pacer ; hic D eus en filius: ergo Patee en
Filius.
O biicis quinto , fpecialitcr conrra terciam
conclufionem Cl:acucam
numero
1
36.
natura
creara ira complerur per propriam foam fub·
lincnriam ,
ur
ha:c cam inccnlive , quam
ex–
cenlive ad:rquer tcrminabilicatem illius: ergo
retenta propria foblinentia, non eíl: 1ermina–
bilis per :ilicnarn edam in6nicam.
• N ego anc<cedens, quia propria íublillen·
tia ad fummum ada:quat poccmiam nacuralcm
nacur:z: , non vero potcnllam obedicncialem ,
qnamexccnlive nec ada:quac una Cola perío–
nalilas divina,
m
fatencur Auél:ores hujw ar–
gmncnti , ·qui concedunc natura: crealz po–
rcnciam obedicncialem cerminabilem
limul
per tres increaras íublincmias. Et quidcm
mirum eíl: quod
lfü
ccnfeanc unam íolam íub–
linenriam propriam creacam e!fc terminum
adzquarum cam intenlive, quam cxtenlive,
cum negent omnes fublinemias divinas
e!f~
rerminos ad:rc¡uatos tam exrcnlivc quam in–
tenlivc refpel'l:u potencia: obedientialis nacut:r:
creara:.
Objicis íexlo,comra eandcm""ttrtiam con.
clulionem , narurn tenninaca propria íubli–
ftentia en per fe ,
&
natura terminara fobli–
fiencia aliena
el\
in alio : íed implicar eandem
nacuram erfe per
fe,
in fe,
&
j.n alio , quia
fimr modi omnino conccadicemes: ergo im–
plicat naroram limul rerminari propria ,
&
aliena 'fublinencia. Conlirmatur ,
implicat
eandem nacuram accidcnralem e!feper fe,licut
accideotia Ílmc in Euchariftia ,
&
elfe
in
ali
o
per dependcn1iam : ergo etiam implicat naru–
ram fubnamialem erfe per
fe ,
&
in alio.
R cfpondeo argumento concedcndo majo–
rem , quoad prímam parccm , &.negando il-
. lam , quoad íecundam , ut connar ex nonris
probationibus, quia nacura ell: tam per
fe
rer–
minaca propria fubliftentia , quam aliena.
Con6nnatiooi nego anrccedcns, quía non
im–
plicar eandem rem per diverías all:iones lic de–
nominad , icaur pcr unam dcpendeat
a
íubje–
ll:o,
&
per aliam non dcpendcar.
Objicis Íeptimo, finere in
fe
cíl: effeél:us for–
ma lis fobliíl:entiz : ergo natura creara termi–
nara propria íublincmia , nec divinirus po–
rerir rerminari pcr alienam. Probatur confe–
quentia , natura creara ex vi propri:z: fubli–
fientia: e!fentialicer lill:ir in Íe: ergo repugnat
clfenrialiter
lift~re
in alio, fcu in alieno fuppo–
liro.
Nego antecedcns, juxtadiél:a íupra
n.
117.
ve! eo daro, nego confequenriam, ad cujus
probarionem nego antecedens,íolum cnim na–
curaliter liíl:irin
fe,
feu in proprio fuppolito:,
&
pra:rematur:ilircr obcdicntialicer lill:erc po–
terir in alieno foppofüo.
Objicis oll:avo; egrcdi
&
11011
egredi Jibi
cobtradicunr : fed ha:c Íequercncur ,
li
natura
creaca Ítmul l'!fer in propria íublill:cmia ,
&
aliena: ergo ex hnjuímodi limulranea rocmi·
nacionc íequcremur contradiaoria. Probatur
minor, quia dum natura tranlir ad alienum
Íuppolirnm, eft cgrelfus ad :iliud íeu accelfui
ad.novum cerminum,& reccrfus
a
proprio ter•
mino.
C oncedo majorem ,
&
nego minorem,
ejufque probaciouem,qui:i curn recincarur pro·
pria
lJ?
,,.,