411 / 518
SeElio
i2.
Troblemn
(j,
Elelfio utrt2m
itnte originnlis
&e·.
j8J
~gnutlJll>n
gem1s,/i
prorUo non
fH1/[eJ
mor–
t1n1t
lhrt·
/Iris,
dfo:aciter
executus; non vero aliud medium ex–
cludere, quod Deus , G hoc non extaret, procul
dubio adbibuiífer. Sic enim & SS. Patres docenc
D eum fine remedio non reliéturum hominem,
quod ipfum non deceret,
&
dier
indec:orum:
unde ddicienre remedio monis Chrifii , aliud
foiífec adhibicum. Non ergo perjiífet humanum
genus, eciarnfi non rnorerecur
Chrifius.~1omo
do
ergo perirurum affirJi.Tlaot
?
~ia
hoc certe
aut alto non adhibiro perdicio fequeretur: dum
au¡em Deus non aliud , fed hoc folum adhibet,
dum huic virrucem redemprionis tribuir,& qua–
íi
illam alligat ipG , modus loquendi pr:rdiétus
poteíl
fufiiperi.
i.~iatjftt
r
476. Secundo. Si i;dem effent Prredefiinati
idun1u1mt•
•
"
a
'
r:
·¡·
.
"
.
rusrepro-
10
ucroque
aru: ergo
umI
tter tn urroq ue 1dem
~;
reproborum nu rnerus. Illario ofrendirur , quia
iidem nafcerentur, auc eciam piures
:
dfet enim
tune
exirnie frecunda namra,unde fi erd isnullus:
nec effer cur mundi durario deberet ad brc:vio·
rem
terminum reduci,
cum
ex nullo folido
fun–
damento hoc poffic deduci. Sicut ergo modo
prxrer Eleltos innumera
dl
turba reprobornm,
ica & cune quod al ias viderur credirnr difficile,
qnia fiatus ille felici.pris quoad hoc conditionis
cornmuniter reíl:imatur.
DifficrL#s .
Urgeo difEcilius. Nam quotquot na(cuntur
uixttur.
modo
fuc-runr
in paB:o comenti,quodDeus cum
.f.iciis. ltern.
~ia ,ali:ls
dfet
notabi!is
in:rquali–
t
as q uoad naturalia
&
fopernarnralia in humano
genere: qui enim paccarent,
ftarnw
fdicitatis
arnitterenr, neque enirn cum illó potefi pecca–
tllm conGfiere, deordinata ratione : eífent ergo
miferi comrnixti ftlicibus in eadem familia
&
.
)
contubernio, cum nmabili illa iaa>"qualirare.
,
i47~.
S
unt tamen qui alirer femianr:q uidam
¿/itet
alíl
emm d1:=unt
cor
reprob1s futuros quor rnodo,im-
fa1111u11t,
mo eofdem. quia
eleétio
fuit anre originalis
peccari prrevifionem,
&
ira indepéndénrer ab
il-
lo, unde ficm
cor
pon umur E le(ti, ita & tot de-
~·eliéti.
Sic.<:luidam aptid
P.
A:ria_gam. l'omo
2~
P,hria¡.
4
111
r.
p.
Ddpur. 42.
n.
26. Ah1 fururos gnidem
reprobas,
led
pauciores. Sic
P.
Arriaga Difput.
ci tara n.
42.
id probans, quianon
eH
cred1bile
tune cot myriades b arbararum gemium in Gen-
tilifrno perirnras, quot ab ipfis f1.re orbisincuna-
bL1lis
in
coto orbe pertunt , uno aut altero ex ig-
uo
:mgulo, ubi vera renenu: fid
s,
excepro. Rem
P.
Suaresc,
alii peoirus incerram
affirn~ant.
Sic
P.
Suarezr~m~ul7iam
Lib.
S·
de opera fe x
die1 uru.
C:ip.
3.
n.
ro.~¡
exiftimat,
"d
e
·¡¡
.
fl
fn-vet
t4-
qrn em
apite
1
o
muln s conatur ouendere
mme¡ru
homines in illo
íl:atu
foruros peccabiles, neque
dollrma
omnes in grati a confirmaros: addirq ue non
fo-
º~t;fit.e
.
1 ,
fi
, ·
¡
.
d
r.
"JJ
ert1om
0
um muros peccao1 es ,
fe
non omnes peneve.,,
ramire qonum accepturos, quod non funrprimi
parenresaílecmi.Skhabet n.). - Ín fine. Capite
al1Cem fequenti. n.
4.
ita !Cribit:
Qf1Pd
'Vero
def¡t-
86
Dcu-J
permitreret a!rquus peer
are
,
{icut non,poffu-
m6(,¡J abfulme negare, ita
mquc
cum
ccrt1t11dme
llffir-
m1m
puj]umu-1. f2!!ia pojfat f4etÜ
DeU4
nutl11m
aliMl
peccatum
in
toto
genere
humanu
pcrmittere
,fi
pri-
mu' homu prim4m peccati uccafimem
1Jiáj)et
&c.
s;
autem
id
feciffet, ceffajfmt dilftc11ltates&- perplc:dta'-
res,~utt
in
1//u
{latst
umhiidcretur,fa tiliqBi
h~mincs
ÍTJ
eo peccarmt
.Sic ille,qui difficulraces
&
perplexira-
res
Juculem~r
expenderat C apire eodem. n.
r.
Ut
amero ad rationem ex eifdern d fumpram re–
fpondeat, ad divinam providenciam confugit,
q ua poíler
D
us facile res componen.-,& modum
convenientis difpofitionispro illis ocG"afionibu$-
.Adam_o iniit de rransfundenda
aJt
lubtrahenda
gratia, unde concipiumur in peccato, & caren–
tia gratix o riginahs in illis habet radonem pri–
vationis, quia
dlam,
Li
non peccaffent· in Ada–
mo,
in
foa
ori~ine h~buiíTem:
Ergo in eo ílatu
etiam foiífent. Patee
illario.~lia
fi non foiffeni:,
femanfiífem in
fiacu
pure
poffibili: paétum au–
tem
no~
fuir circa poffibiles,unde
g,ui
numquam
e~ent,
in
Adamo non peccarunr.
Et
quidem
ut
ahquis peccare dicarnr,quomodocumque
id
lit,
Qliquem modum exiítenrix requirir. Nec caren–
·tia
jufiirire originalis rattonem privationis habe–
re poífec,qu:E pro nullo
fiatu
illis efi debita
:
pro
illo enim
dl
manifefium, pro a!io Ítem ,quia in
~o
non fuiílent,&quod non efi,nallas habet pro–
prittates: ergo necdfarium vidernr fateri
tn
illo
fi-am
foturo5 omnes, qui in hoc,
&
confequenrer
~mdem
numerum reproborum.
• o;dinare. Sic·h abern.6.
S1
Adarnut
.
·1477· Refpo udeo negando Coníi que:ntiam,
11on pemif
JOXta dol hinam D. Augufimi adduB:1
o. r
468.
fetnr1U11m
qui
fublato peccato folos Prredeíl inaros air in eo
futurum
rtprobum,
fiam fuiífe, generandos. I Jem eciam docet
~·
Pa11um
Gregorius ibidem adduétus.
O.
Anfdrnus Lib.
(?-
gra~1lt
1.
Cur
Dett-J
humu.
Cap.
18.
ubi
non iolum id aC- •
;::~f:
ferie, fed probar. E t in Elucidario Columna
8.
ttnt1t1,~
Scotus, Madilius, G abrie l,M ajor apud
P.Rui–
D.Augu{I.
zium. lupra.Seét.2. quos fequunrur
P.
Pererius
~·:~í;,
Tomo
1.
in
G enes.
Lib. 4.
verf.
18.s.
.Qpidc~
D://,:,,,~
gu.
Et
licet D. Thomas conrrarium álias Ílgni–
Scotiu.
fic:averit,cum pra:fatis carneo aperte [enrie Q1od-
Glitabrfil1iur,
libero. 3. nu::efl:. 1
1.
Ani.
2).
Quod pord1.con-
a m.
·
~
f
·
N
Ad
Maior.
gruent1 ratione undan.
.am
amus peccans
P.Peremu
mt!rvír pofit ris privarionem
juíl:iti;E
originalis,
&.corifoquen-rer qu idquid calt:m privaríonem eft
confecurum gratiarum fci licer incongruirarem:
ergo obediens non folum rnereretur juíliciam
originalem eifdem,kd congruicact:m eciam
gra–
tiarum, accedenre
Dei
palto c:irca hoc, quia
Deus non eft in
p~nis
profofior
>
q uam io bene-
r
479.Vid<::tu r ergo Doétor Eximius
id
quod
r
11
:fta
affirmat de perfeverantia; dono negando
penicus- ean~em.
dllbius afErmare cum ante aífertionem dubium
mat¡J;
-V(dew>
rr
'
.
·
r
.
tur eugen-
auc rae,
&
pro concrarta parte
ran~nem
1aus ur-
dst.
genrem inducat, ex difficulcacibos & perplexi-
tatibus ex--eo providemix genere nafcicuras. Res
iraque dubia efi ,& in qua
De111
poj)ú
facile
nuU11111
aliud
peua111m in
to
tu genere
h11ma110
permtttere
,
ut
ille loquicur: ubi <Juidem nec: diffiwlrnres. aut
perplexitates
df.
ñt
ull:t.
In
alter.a
amem d1fpo-
fitione & difhculrares, ac perplexitates txcarent:
ergo conveniemius eft priorem ampleit:i philo–
íophandi modum
a
~jf~cul~aribu~
& perpl.exi–
taci bus expedirum. S1 d1cas
ua
qu1dem fac1en–
dum, nifi pro oppofito raciones u_rgerenr. Con–
tra efi. N am
G
rariones urgenres fint , ergo res
nón
cíl:
ita dubia,
uc ab
tÓdem affirmamr.
Qgí
quidem n.
5.
folas adducic quafdam
conjeB:ur~s,
quas majores dicit, ad q_uas tamen poíft:r
fac1 le
refponderi.
~ibus
poÍlrn.
.
,
Ad argu menrnm refpondeo
e,os,
q
u
t
modo
Ad
or,fe–
reprobanrur non futuros in alio fl:aru, quod efi
ª:::¡,,"'
conft:quens ad prred1ál:a. Ad probario oem au-
{p
'º•
tem concedo cune
null~m
futurum fterikm,
&
. ...
dura~